Coming home

Gewoon maar eens een keertje: Hallo allemaal..

Per slot van rekening duurt het nog maar een paar dagen en dan zijn wij weer terug om alle knuffels, kusjes en natuurlijk appeltaart in ontvangst te nemen. Dat wil zeggen, als er geen aswolken meer over Europa vliegen, ze hier in Bangkok een beetje uitkijken waar ze hun granaten gooien en niemand hier op het illustere idee komt om het vliegveld te gaan bezetten.. haha. Jullie hoeven je nergens druk om te maken hoor, wij zitten niet in het centrum (van Bangkok), en eigenlijk merk je er hier niks van, behalve als je goed oplet er een beetje gespannen sfeertje hangt. Waar wij wel zitten is in een appartement. Ja inderdaad, niet in een hotelkamer, maar echt een appartement, voorzien van alles. Het is verreweg de grootste accomodatie die wij hier in Thailand gehad hebben, namelijk 65 vierkante meter! Dat is echt giga, we hebben dan ook een woonkamer (met lcd, dvd, radio en surround set), een keukentje, een enorme slaapkamer, een aparte kamertje met kasten en een riante badkamer. Maar, dat is niet alles, oh nee.. Beneden heb je een zwembad (ca. 20m) en een fitness ruimte. Oh ja, er is ook nog een sauna, maar die zijn ze aan het verbouwen, zo jammer, want het is zo koud hier... En dan heb je ook nog een gratis tuk tuk service. We vertoeven onze laatste dagen in Thailand dus in aardige luxe haha.

Maar om even terug in de tijd te gaan en iedereen weer bij te praten, we waren gebleven in Phuket. In Phuket hebben we een paar dagen in Phuket Town en een paar dagen in Kata gezeten. Mooie stranden en relaxen was onze voornaamste bezigheid, er was ook weinig te zien onder water, dus dan maar een beetje chillen. Daar hadden we in Kata zowieso een heel gaaf plekje voor, namelijk het zwembad op het dak van ons hotel. Dat was echt cool, barretje erbij, ligstoeltjes en jaccuzi's.

Vanuit Phuket hebben we de boot gepakt naar de wereldberoemde Phi Phi eilanden (beter bekend als isla pio pio bij sommige). Ko Phi Phi is simpel gezegd het paradijs, witte stranden, adembenemende rotsformaties en de schitterende zee maken samen een plaatje wat je nooit zal vergeten. Ook onder water was er hier genoeg te zien. We zijn in totaal een week op Phi Phi geweest en hebben echt genoten, heerlijk gegeten en ook nog een paar cocktails naar binnen gewerkt. Het zal niet echt een verrassing zijn dat we aardig wat tijd hebben gestoken in het snorkelen en we hebben dan ook weer van alles moois gezien. Helaas geen haaien en geloof me.. we hebben gezocht! Wel hebben we een zeeslang gezien. Wat zeker gaaf is om van zo dichtbij te zien, toen ik ´m vond riep ik hard: sea snake!! waarop bijna iedereen spontaan de andere kant opzwom, behalve één gozer en uiteraard Ivette. Nu zijn zeeslangen heel erg giftig, maar gelukkig niet agressief. Ze zijn wel heel erg nieuwsgierig en dat hebben we gemerkt. Hij ging namelijk gelijk achter Ivette aan, die daar toch niet heel erg gelukkig van werd en hard terug naar de boot zwom haha. Jammer dat we geen foto´s hebben. De dag dat we een snorkeltour geboekt hadden kregen we ook nog een verrassing, er was die ochtend namelijk een tsunami waarschuwing geweest, dus om vijf uur s´ochtens stond schijnbaar de hele heuvel vol. Niks van gemerkt, wij lagen gewoon lekker te slapen. Er was dus een zware aardbeving geweest op dezelfde locatie als met de vorige tsunami. Gelukkig is er niks gebeurd. Als je de foto´s ziet en verhalen hoort besef je een klein beetje wat er hier heeft plaatsgevonden. Wij sliepen trouwens zowieso al op de heuvel, safe and sound.

Na een weekje Phi Phi hebben we de boot gepakt richting Ko Lanta, een eiland dat bekend staat om witte stranden en een relaxte sfeer (Phi Phi is namelijk wel een beetje mega toeristisch) oftewel niet zo veel toeristen. Dat laatste is zeker waar, dat eerste zeker niet. De stranden op Ko Lanta zijn eigenlijk gewoon een beetje grauw, zeker niet lelijk, maar ook niet iets waar je echt enthousiast van wordt. Ondertussen waren onze bedoelingen wel een beetje veranderd, dat wil zeggen, we zijn gewoon (nog) lui(er) geworden. We hebben dus eigenlijk sinds Ko Lanta echt vakantie genomen, we hebben weinig dingen gedaan, geen snorkel en/of duiktours of wat dan ook, maar gewoon op het strand met een boekje en heerlijk ontspannen, want we zijn natuurlijk erg gestressed. Wel hebben wehet Thaisenieuwjaar gevierd! Het is dan eigenlijk het begin van de green season en dat wordt gevierd met heeeeel veel water. Het maakt ze niet uit wie je bent, wat je bent of hoe jong of oud je bent, zodra jenaar buiten gaat krijg je van alle kanten literswater over je heen. Niemand, maar dan ook echt niemand is toen droog gebleven hahaha. Er hing een heel vrolijk sfeertje en iedereen die deed mee, van jong tot oud. Overal muziek en de kinderen genoten volop.

De volgende bestemming was Ao Nang waar we, alweer, een heerlijk hotel hadden met groot zwembad helemaal voor ons alleen, het laagseizoen is aan het beginnen hier en dat heeft zeker wel z´n voordelen. Eigenlijk hebben we hier exact hetzelfde gedaan als op Ko Lanta, dat wil zeggen vrij weinig. Wel nog een dagje naar Rai Leh gegaan, ligt om de hoek en is een klimmersparadijs. Supermooie omgeving, je blijft omhoog kijken en je verbazen. Maar de zee is zo warm dat wij de voorkeur aan ons eigen zwembadje gaven.

Morgen ben ik jarig en gaan we Bangkok uit, we gaan namelijk naar de floating market, waar je schijnbaar ook heerlijk kunt eten op de bootjes. We zijn erg benieuwd..

Zoals ik al zei: Eigenlijk zijn wij de laatste twee weken onwijs lui geweest en hebben we weinig dingen te melden.

We hebben echt genoten van onze tijd in Thailand, het was heerlijk en indrukwekkend, maar nu is het tijd om weer eventjes terug te gaan en iedereen weer te zien. We blijven 3 weekjes en dan gaan we richting Zwitserland, Italië en Spanje. We weten nog niet of we ons blog zullen bijhouden, maar dat merken jullie dan wel.

Tot snel allemaal en bedankt voor al jullie leuke reacties!

Amazing Thailand!

Sawadee ka!

Weer bijna een maandje verstreken, de tijd gaat echt te hard. Ik geloof dat we het nog niet helemaal beseffen, omdat we elke dag zo bezig zijnmet van alles en nog wat. Ja, jullie mensen denken vast dat we elke dag met onze luie reet op strand hangen, maar nee. We zwemmen, snorkelen en duiken ook! Erg vermoeiend allemaal.. Zo'n kantoorbaantje is straks gewoon een makkie voor mij!

Genoeg geklaagd.. tijd om jullie te informeren.

Zoals jullie al wisten, wilden we nog een heleboel zien en doen hier in Thailand, dus dat hebben we ook gedaan! Na onze schietactie, hebben we een tourtje geboekt om door de jungle te trekken, op olifantjes te rijden en ter afsluiting naar de Karen Hill Tribe te gaan. We werden opgehaald bij ons hotel en rijden maar. Tijdens de rit werd ons het programma van de dag verteld, wat voor ons een verrassing was. Deze tour was namelijk niet dezelfde tour die wij geboekt hadden. Het kwam wel redelijk in de beurt, maar met deze tour hebben we ook naar een olifanten show moeten kijken, wat wij absoluut niet wilden. Maar goed, we hebben er wel om moeten lachen. De ene stond te schilderen, de andere te voetballen en ineens gingen ze allemaal dansen. De kleinste werd helemaal gek en ging met z'n slurf als een helikopter alle kanten op hahaha. Helaas hebben we geen jungle trekking gehad, dat vonden wij natuurlijk erg jammer. Wel hebben we door de jungle een uur op olifantjes gereden en hebben we ze zien baderen in de rivier, je zag ze echt genieten! Ook hebben we op een ossenkar gereden, door de rivier met een bamboo raft wezen varen en zijn we aan het einde van de dag naar de Karen village gegaan. Dat was echt heel apart om te zien. De Karen people, zijn vrouwen die een heleboel ringen om hun nek dragen, waardoor de sleutelbeenderen en de bovenste ribben naar beneden worden gedrukt en daardoor lijkt dat ze een hele lange nek hebben. Deze mensen zijn vluchtelingen uit Birma en leven in de heuvels. We hadden een heel dubbel gevoel, want we vonden het interessant om hun te zien, maar vonden het ook erg zielig voor de kleine kindjes die ook die ringen moeten dragen. Nu kun je denken, het is hun cultuur en dat is ook wel waar, alleen waren ze er eigenlijk al een beetje mee gestopt en zijn ze hun kinderen weer die ringen om gaan doen toen ze er achter kwamen dat er heel makkelijk heel veel geld mee verdiend word. Het is dus echt aapie's kijken, een cultuur beleving kun je vergeten. Hoe dan ook.. het was een hele leuke dag. Zowieso hebben we het heel goed naar ons zin gehad in het noorden van Thailand, de sfeer, omgeving en niet onbelangrijk het eten was allemaal right on the spot.

Volgende stop was Kanchanaburi, maar om daar te komen moesten we eerst weer terug naar Bangkok met de trein.. de slaaptrein deze keer. Klinkt beter, is het niet. Om een lang verhaal kort te maken, 's avonds was het gezellig, we zaten naast 3 amerikanen en hebben veel met ze gelachen, maar wederom uren vertraging en niet geslapen. We gingen direct door naar Kanchanaburi, omdat we niet in Bangkok wilden blijven, maar er waren die dag demonstraties (misschien hebben jullie wel wat mee gekregen op het nieuws, ik weet niet hoeveel mensen, maar heeeel veel) en vanaf het treinstation vertrekken er geen bussen die kant op. Eerst wilden ze ons een minibus aansmeren voor een belachelijk bedrag en zeiden ze dat we niet bij het andere busstation konden komen vanwege de demonstraties. Yeah right. Wij naar buiten gelopen en een taxi gezocht. Zoals altijd vroegen we of hij de meter aan wou doen. Ja natuurlijk! Totdat we bij z'n auto stonden en hij begon met het verhaal van demonstraties, omrijden (20 km) en god weet wat nog meer en uiteindelijk wou hij 400 baht. Wij weggelopen en een andere taxi gezocht. 20 minuten later stapten we uit op het busstation voor 100 baht. Echt, die gasten hier zijn schaamteloos. Elke kans die ze hebben om je op te lichten pakken ze met handen en voeten aan, maar als je bijvoorbeeld je wisselgeld vergeet komen ze achter je aan rennen. Heel raar. Ik zal het niet meer over vertragingen hebben met het vervoer, ga er maar gewoon van uit dat we altijd mega vertraging hebben, nooit sneller reizen dan 45 km per uur gemiddeld en langer dan een uur moeten wachten, ook al gaat de bus zogenaamd om het uur. Maar, we kwamen gezond en wel aan in Kanchanaburi en hadden ook daar weer een paar dingen op ons lijstje staan. De eerste dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we eerst naar de Death Railway gereden. Erg indrukwekkend allemaal. Voor degene die het nog niet weten.. De Death Railway is een spoorlijn die werd aangelegd door geallieerde krijgsgevangen in de tweede wereldoorlog, zij werden door de japanners gedwongen deze aan te leggen tussen Thailand en Myanmar. Er zijn toen 150.000 doden gevallen. Een heel triest verhaal dus. Vanuit de death railway zijn we naar de kerkhof gereden, waar de graven van de soldaten liggen. Weer erg idrukwekkend. We wilden ook heel graag een tempel zien die in een grot ligt. Het waren allemaal smalle gangetjes en best groot eigenlijk. Het schijnt dat in deze grot ooit slaven mishandeld werden. In de middag zijn we naar een hele andere tempel gegaan, namelijk de Tiger Tempel. De Tiger Tempel is een klooster waar de monniken met tijgers leven. Het is erg vaag allemaal, maar dit is de enige plek die je zult vinden waar je zo dicht bij een tijger kan komen. Vraag niet waarom of wat er wordt gedaan om ze zo rustig te houden, maar ze doen precies wat er gezegd wordt. Wat wij erg cool vonden, was dat we met ze op de foto mochten en ze ook mochten aaien. Toch had ik het idee dat ze een beetje onrustig waren en vertrouwde het allemaal niet zo haha. Ook hier hadden wij dubbele gevoelens, want ookal is het gaaf, er staat maar één monnik en de rest van de mensen zijn gewoon personeel, bijna honderd man, die staan niet allemaal bij de tijgers hoor, maar dan heb je een idee van hoeveel geld er in omgaat. Het is echt een money making factory, maar goed... we doen net zo hard mee hahaha.

Ondertussen kregen we de kriebels: Hoog tijd om de zee op te zoeken! Soms pakken we een overnachting om de reis te breken en deze keer was dat in Petchaburi. We gingen eerst kijken bij een goedkoop hostel, maar dat leek op een gevangenis. We hadden al een ander hotel op het oog, maar dat was niet aan te lopen, dus taxi tijd. De enige taxi die kwam was een oud mannetje op een fiets met plek voor twee kleine aziatische mensjes.. niet echt bepaald voor ons met twee grote backpacks, een normale rugzak en een laptoptas. Maar, we hadden geen keus en veilig was het zowieso, opa ging niet harder dan 4 km per uur en wij zaten zo klem dat 'ie ondersteboven had kunnen rijden hahahaha.

Uiteindelijk kwamen we bij de zee in Cha Am aan en was het tijd om lekker af te koelen. Fout!! De zee heeft de temperatuur van badwater, het is een wonder dat er geen bad eentjes in rond drijven!

Van Cha Am zijn we verder gaan reizen naar Chumphon, daar hebben een dagje heerlijk kunnen genieten van het strand en de volgende dag hebben we de boot gepakt naar Koh Tao. Koh Tao is een schitterend eiland, waar veel gedoken wordt voor heel weinig geld. Daarom zijn we 2 volle dagen wezen duiken en hebben we ook ons certificaat 'Diep Duiken' gehaald, dat betekent dat we voortaan naar 30 meter diep mogen i.p.v. 18. We willen voor onze tweede brevet gaan en moeten daarvoor 5 duiken maken met oefeningen en een hoop theorie. Van de 5 duiken zijn diep duiken en navigeren verplicht, de andere 3 zijn naar keuze. Wat het zo leuk maakt aan deze cursus, is dat je de duiken op verschillende plaatsen mag maken (waar dan ook ter wereld) en als je ze alle 5 hebt, heb je je brevet gehaald. Op de boot hadden we een heelgezellig groepje en de duiken waren echt cool! Jammer dat we geen haaien of een walrushaai hebben gezien, maar het feit dat er zoveel veel andere vissen waren, maakte alles gelijk weergoed. We hebben niet alleen gedoken, maar ook een hoop gesnorkeld. We hebben één dag een scooter gehuurd om bij Mango Bay te kunnen komen. Mango Bay ligt aan de andere kant van het eiland, maar je moet eerst de bergen in en dan weer naar beneden om bij dat baaitje te komen. Klinkt simpel, is het niet! Niet met een scooter in ieder geval. We zaten met z'n 2en op die scooter en de wegenwaren aardig naar z'n klote. Een off the road zandpaden met overal gaten rijdt zowieso niet bepaald lekker met een scooter, laat staan als je ook nog eens met zo'n 38 graden de bergen in moet.. met z'n 2en! De scooter trok het op een gegeven moment niet meer en ben ik een heel stuk met veel moeite naar boven gaan lopen, Len moest met de scooter naar boven rijden. Het was echt geen pretje om in de hitte zo steil te moeten lopen, maar we hadden weinig keus. Halverwege hebben we mensen langs de weg zien staan die het op hadden gegeven, maar wij wilden daar zo graag snorkelen dat we door zijn gegaan. 3 kwartier later waren we er eindelijk.. dachten wij tenminste, want we moesten nog een heel eind naar beneden lopen om bij de baai te komen. Waren we er eindelijk, lag het strandje aan de andere kant! Toen hebben we het wel opgegeven en hebben we gewoon ligbedden van het resort gehuurd, wat eigenlijk veel beter was, want je had echt een prachtig uitzicht. We hebben een
zeer relaxed dagje gehad.. totdat we weer naar boven moesten lopen en terug moesten rijden naar ons hotel. Toch was het avontuurtje het zeker waard en hebben we er veel om moeten lachen. De laatste dag hebben we weer gesnorkeld, maar dan wel gewoon bij ons strandje. Het zicht was super en er was zoveel koraal, dat je nergens de bodem meer zag.

Na 5 daagjes van dit paradijsje te hebben genoten, was het weer tijd om door te gaan naar Khao Sok. Khao Sok behoort tot één van de oudste jungles ter wereld en ook tot de mooiste van Thailand. We hadden hier een hutje geboekt voor een paar nachtjes. Op internet zag het er best luxe uit, maar in realiteit.. forget it! Ja, het was schoon. Maar, het zag er wel heel anders uit dan op de foto's. Het hutje had wel deuren, muren en een dak, maar was deels open en de badkamer was eigenlijk gewoon buiten. Zo erg vonden we het niet, want je zit midden in de jungle, dus zoiets kun je wel verwachten en het had eigenlijk ook wel wat natuurlijk. In Khao Sok hebben we een tour geboekt, want we wilden heel graag de lake zien, waar het zo bekend om staat. Aangezien de lake een uurtje bij ons vandaan lag, moesten we wel een tour boeken. Gelukkig was dit inclusief jungle trekking van een paar uur, want dat hadden we nog steeds niet gedaan en hier wilden we het echt heel graag doen. Je kan wel met z'n 2en gaan lopen, maar dan weet je de leukste plekjes niet en zo'n gids kan jou ook gelijk informeren over allerlei dingen. Gelukkig ging deze boeking wel goed en hebben we er volop van genoten! Behalve dat het een hele leuke groep was van 8 mensen, is het daar onwijs mooi. In de ochtend werden we opgehaald en zoals ik al zei was het 1 uur rijden naar de dam, waar we op een longtail boat stapten, zodat we via de lake naar een drijvend restaurant konden varen om daar lekker te kunnen eten en ook te kunnen zwemmen. De rit op de lake duurde zo'n 1,5 uur, dus hebben
we er flink van kunnen genieten. De lake is sprookjesachtig, een beetje jurassic park eigenlijk wel. Het water is zo groen, dat het nep lijkt (helaas komt het op de foto's weer niet over). Nadat we hadden gezwommen en gegeten, werden we met de longtail boat naar het begin van onze jungle trekking gebracht. Wauw, wat een natuur! En zoveel bamboo! Nu begrijpen we waarom al die thaise mensen zoveel met bamboo bouwen. Helaas hebben we geen bijzondere dieren gezien. Er schijnen tijgers, luipaarden, apen, olifanten, cobra's, etc. daar te zitten, maar jammer genoeg was het het verkeerde seizoen, dus dan zitten ze ergens anders. Wel was het erg avontuurlijk, we moesten over rotsjes heen klimmen/springen en door riviertjes lopen. Na een paar uur kwamen we bij een grot terecht en dit was niet zomaar een grot. De eerste 20 minuten moesten we door een stuk lopen waar behoorlijk wat vleermuizen, kikkers, krekels en jawel, ook heeeeeele grote spinnen aanwezig waren. De rest deed me niet zoveel, maar als ik ergens angst voor heb, zijn het grote spinnen wel. Het waren er niet een paar, nee, het waren er misschien wel honderden en ze waren net zo groot als m'n hand met een dik lijf en rode ogen!! Dit waren de langste 20 minuten ooit, ik vond het echt niet gezellig om het op z'n zachts uit te drukken. We liepen ook nog eens in het donker met alleen een zaklamp, dus had niet bepaald veel zicht. Er sprongen krekels tegen ons aan en overal vlogen er vliegjes en muggen rond, dus voelde van alles tegen me aan zonder maar iets te zien! Gelukkig mochten we op een gegeven moment in het water spelen. Als je de grot uit wou, moest je of weer terug en 20 minuten lang door vieze enge spinnen heen lopen of zo'n 45 minuten door ijskoud water lopen en zwemmen, waar guano (vleermuizenpoep) in dreef. Ik hoefde daar natuurlijk geen 2 keer over na te denken en ging voor de tweede optie (helaas hebben we hier geen foto's van, omdat de camera anders nat zou worden). Het water stroomde door hele smalle gangetjes en kwam zo hoog dat je dit moest zwemmen met begeleiding van een touw (te smal om echt te zwemmen). Dit was werkelijk echt een avontuur! We hebben er echt van genoten! Na de spannende grot zijn we weer teruggelopen naar de longtail boat en zo'n 3 uur later waren we terug bij ons huisje, waar de volgende spin ons op zat te wachten en ja.. ook deze was enorm groot en vies!

Volgende dag hebben we de bus gepakt naar Phuket, waar we nu verblijven en ook hier hebben we het prima naar ons zin!

Volgende bestemming? Koh Phi Phi!

A different ballgame!

Sàwàddie!

Het is tijd om weer ff bij te bloggen...

28 februari zijn we naar Thailand gevlogen, ongeveer 8 uurtjes vliegen met continue turbulentie, Ivette was daar heel gelukkig mee haha, maar voor de rest een prima vlucht, gewoon in één keer geland en nog op het goede vliegveld ook! Niks te klagen dus. Ook stonden de mensen van het hotel al netjes te wachten om ons naar ons hotel te brengen waar we twee nachtjes zouden doorbrengen om bij te komen, geen overbodige luxe. We hadden de laatste nacht in Sydney een B&B geboekt die iets te dicht bij het vliegveld bleek te liggen, namelijk er recht naast. Niet echt veel geslapen dus, maar we hadden helaas niet zo veel opties. De vlucht ging om 18.05 uur OZ tijd en we kwamen om 23.15 uur Thailand tijdaan, vier uur tijdsverschil (het is vroeger voor de mensen die er moeite mee hebben...pa?). Dus voor we in ons hotel waren was het aardig laat en waren wij al bijna twee dagen wakker.

Na een dagje uitgerust te hebben, zijn we verhuisd naar een hotel in het centrum van Bangkok. Jezus, wat een chaos!!! Echt niet normaal! In Nederland hebben we files en die zijn best vervelend, maar in Bangkok sta je altijd vast, een ritje in een taxi van 3 km duurt rustig een uur! Je kan nog sneller lopen, ik zweer het. De straten staan helemaal vol en niet alleen met auto's... nee nee, alles gaat hier door elkaar heen.. auto's, bussen, vrachtwagens, olifanten, tuk tuk's, 6 miljoen scooters, brommers, wandelaars, fietsers, eettentjes en etc. Alles wat je maar kan verzinnen en alles in giga hoeveelheden. Daarom ruikt het ook niet echt fris.. to say the least. Het is een stad die voor ons westerlingen maar moeilijk te bevatten of te begrijpen is, zo ontzettend druk, zo rommelig, zo veel van alles en onmogelijk om enigzins normaal te navigeren, het ene moment loop je door een straatmarkt vol met alle soorten namaak troep en een paar straten verder zit je een shoppingmall die zo groot is dat je er week rond kan lopen en dan heb je waarschijnlijk nog niet alle winkels gehad, helaas verkopen ze daar alles voor ouderwetse europese prijzen. We hebben er een paar uur rondgelopen en hebben maar drie (van de acht) verdiepingen vluchtig bekeken, maar stonden echt te kijken van hoe enorm het is. Denk maar aan de V&D in Rotterdam en dan keer 40, dan kom je misschien in de buurt. En op elke straathoek staan tig tuk tuk's die je lastig vallen, omdat ze je o zo graag naar waar dan ook willen brengen. Ivette wou heel graag met zo'n ding mee, maar het is bekend dat ze altijd naar een souvenirswinkeltje gaan waar ze commissie van krijgen als wij, de domme toerist, wat koopt. Ze hebben ook hele goeie smoezen. I just need to check the oil, so we have to make a stop. En daar heb ik echt een hekel aan, ik vind zelf naar een souvenirswinkel gaan al erg genoeg, laat staan als ik er ongevraagd word afgegooid! Dus zei ik tegen de tuk tuk stuntman: Geen tussenstops, gewoon direct naar onze bestemming. De eerste zei, yeah sure en zodra we zaten begon 'ie gelijk. I need to check the oil, so.. Dus wij gelijk uitgestapt, niks betaald en naar de volgende. We hebben er een stuk of zes geprobeerd zonder succes, die eikels willen perse een stop maken. Dan maar een taxi, gewoon op de meter, geen gezeik over de prijs, zeker geen tussenstops, airco en voor anderhalf uur in de taxi betaal je vier euro, ik hou van taxi's! We hebben later die dag nog wel een ritje gemaakt in een tuk tuk zonder tussenstop. Onze stuntman reed binnen 5 minuten bijna iemand van z'n scooter, noodstop en al, uiteraard was hij van mening dat het niet zijn schuld was.

Wat voor ons zowieso een beetjewennen is, is dat we zelf niet meer koken. In OZ hebben we bijna elke dag zelf gekookt, van rosbief en stoofperen tot aan curry's en gamba's, maar nu is het dus drie keer per dag uit eten. En dat is best wel even heel wat anders, wel heel lekker natuurlijk om niet meer zelf te hoeven koken, maar je weet gewoon niet zo goed wat je moet verwachten. Vooral bij straattentjes weet je gewoon echt niet wat het is en je ziet en ruikt soms dingen die je voor geen goud wilt eten, bijvoorbeeld bruine (ja echt poepbruin) eieren, ingewanden en ook insecten hebben we al gezien. Van wie of wat die eieren zijn weten we trouwens (gelukkig) nog niet, er lopen wel verdacht veel hondjes rond die hoog blaffen.. ????
Het eten is wel heerlijk, dat is geen verrassing, maar soms wel erg pittig, te pittig, je bek staat in de fik pittig.. WATER!!! pittig hahahaha.

In Bangkok moet je natuurlijk naar het Grand Palace. Een complex vol tempels, vage gebouwen, beelden en ook een paleis. Heel indrukwekkend, zo veel detail, geschiedenis en cultuur, bijna te veel om in één keer te zien. Om de hoek ligt Wat Pho, een tempel waar een enorme , 45 meter lang en 15 meter hoog, Boeddha ligt. Ook leuk om gezien te hebben. Heel Bangkok staat vol met tempels, maar ja, wij zijn geen boeddhisten, dus na een stuk of 15 gezien te hebben vonden wij het wel mooi. Het is allemaalheel mooi hoor, maar het betekent voor ons voor de rest natuurlijk niks en heel veel bezoekers van de tempels komen ook echt uit geloofsovertuiging en niet alleen om alles te bekijken, dan blijft het langer interessant, denk ik.

Ik kon niet echt aan Bangkok wennen, te veel chaos. Ik weet het, thuis maak ik overal een chaos van, maar dit is zelfs voor mij te veel. Leuk om gezien te hebben maar ik zou er nooit langer dan een paar dagen willen zitten. Na een paar dagen Bangkok, hebben we de trein gepakt richting Ayutthaya, 70 km naar het noorden. De treinreis duurde trouwens twee en half uur. Wil er nog iemand klagen over de NS? Gelukkig hadden we genoeg plek om te zitten en onze backpacks weg te bergen. Daar aangekomen was het een aangename verrassing, een plaats die heel makkelijk te navigeren was, niemand die je lastig valt en zelfs geen chaos. Wel overal eettentjes, maar thaise mensen houden van eten, de hele dag door zie je ze bezig zijn met eten. We hebben hier ruïnes bezocht van een paleis. Heel anders dan Bangkok, (die zij allemaal in bijna perfecte staat) en heel mooi. Ik zal niet zeggen dat ik een cultuur fanaat ben, maar het is toch echt heel gaaf om het zo van dichtbij te zien.

In het restaurant van het hotel had ik beef in sweet red curry besteld, maar volgens mij had ze mij niet goed begrepen en kreeg ik een curry die ze in de hel nog terug zouden sturen, omdat 'ie te heet is... Toen de serveerster zag dat mijn hoofd de kleur kreeg van een overrijpe tomaat, mijn neus begon te lopen en er toch wel een paar traantjes zich begonnen te vormen in mijn ogen, vroeg ze of ik misschien een nieuw bord wou, iets minder pittig. Graag! En vijf liter water a.u.b.

De volgende dag zijn we naar Lopburi gereisd, weer met de trein, alleen konden we nu niet zitten, want er waren 150 mensen in een wagon die er 50 kan hebben. Gelukkig komt er om de minuut, geen grapje, een verkoper langs met drinken en eten. Er liepen 8 verkopers continue heen en weer, echt heel rustgevend. Lopburi staat bekend als de monkey town, drie keer raden waarom. Er wonen in de stad zo'n 2000 makaken. Yep, 2000. En ze zitten, hangen en lopen overal. Loop maar niet met iets eetbaars in je hand, want ze zullen proberen het te stelen en waarschijnlijk lukt het ze nog ook. Dat wil niet zeggen dat ze geen manieren hebben, want ze wachten gewoon netjes als ze oversteken tot alle auto's voorbij zijn haha. Ook Lopburi staat vol met ruïnes, waar in dit geval een hoop apen wonen. Er lopen gidsen rond en die spelen voor bodyguards. Wij hadden een heel grappig vrouwtje als gids en die had heel veel pinda's, zonnebloempitten en mais meegenomen voor ons zodat wij ze konden voeren. Echt gaaf, ze pakken het heel rustig uit je handen als je het geeft, en proberen het te stelen als je dat niet doet haha. Toen wij weg gingen kwam er een vrouw aanlopen met een plastic zak vol met mais en je raadt het al, een grote makak zag het, kwam en overwon. Dit was tot nu toe hier in Thailand één van onze leukste dagen, we hebben een uur lang apen zitten voeren en helemaal dubbel gelegen om alle apestreken die ze uithaalden.

De volgende dag was het weer tijd om in de trein te stappen. Eigenlijk wouden we een sleepertrain nemen naar Chiang Mai, maar die zat al lang vol dus hadden we geen keus en moesten we gewoon een dagtrein nemen. Op zich niet zo erg, alleen is het een reis van zo'n 600 km die 10,5 uur lang duurt. Wel met airco deze keer, maar helaas niet op tijd. Op ons ticket stond 10.30 uur, maar de trein kwam pas net na twaalven. We kregen te horen van het personeel: Not to say it's normal, but it's normal... Dus kwamen laat aan bij ons hotel en helaas te laat voor de befaamde zondagavond markt, de bekenste en leukste markt van Thailand. Echt wel jammer, want het heeft een heel leuk sfeertje, echt een studenten stad en overal muziekanten die een paar baht proberen te verdienen, uiteraard eettentjes en handgemaakte souvenirs. Helaas was bijna iedereen al bezig zijn spullen op te ruimen toen wij aankwamen. Dan maar even een biertje doen in een barretje, zo relaxed als een biertje maar €1.10 kost en een baco €2.-. In OZ betaal je overal $5.- voor een tappie, dus dit is veel beter.. en dan zit je nog in een toeristen bar ook, als je naar eenplek gaat waar de locals komen, is het allemaal nog goedkoper. We hebben hier een restaurantje ontdekt waar we heerlijk (maar echt heerlijk) eten voor maar €3.- inclusief drank en fooi. Nee, niet per man, in totaal.

Toen we hier aankwamen waren er een paar dingen die we wilden doen, één daarvan is canyoning, wat in OZ echt niet te betalen was en hier uiteraard wel. Maar helaas is het hier al te warm en te droog, dus dat feestje ging niet door. Ook wilden we graag klimmen, maar je kan hier niet topropen en aangezien wij geen van beide kunnen leadklimmen, schoot ook dat niet echt op. Daarbij is het hier ook zo'n 37 graden, een beetje warm om met je zweethandjes aan een rots te gaan hangen. Je hebt ook hier natuurlijk weer tempels en bezienswaardigheden en volop andere dingen. Voor alles kun je een tour boeken maar voor sommige dingen kun je natuurlijk ook je eigen vervoer huren. Dus hebben we voor €6,- een scooter gehuurd (altijd lachen) en zijn we zelf naar een tempel gereden boven op een berg en nog wat andere dingetjes gedaan, één daarvan is de Night Bazaar. Een hele gezellige avondmarkt met van alles en nog wat. Het is echt enorm, dus heb je wel een uur of 4 nodig wil je alles op je gemakkie kunnen zien. In Chiang Mai heb je zowieso overal gezellige straatjes met eettentjes waar je heerlijk en goedkoop kan eten, zo heb ik vanmiddag nog een paar spiesjes op, vers van de bbq en 2 voor 25 cent.. dus, nee ik heb er geen twee op hahaha.

Vandaag zijn we iets wezen doen wat niet op ons verlanglijstje stond, maar wat wel leuk was om een keer te doen. We zijn wezen schieten. We hadden geen foto's bij voor inspiratie, dus hebben we van die kartonnen mannetjes opgehangen. Het zijn echt flinke klappen uit zo'n ding, tfoe! We hadden een rifle (.22) en een pistool (9mm) en we mochten 40 keer per man schieten. Die .22 is echt een proppeschieter, maar daar kon je wel makkelijker mee mikken en die 9mm was echt wel grappig. Zelfs met oorkleppen op schrik je bij je eerste schot, wat een klereherrie! Ik heb goed nieuws, allebei de kartonnen mannen zijn dood, dus jullie kunnen rustig slapen. It's a dirty job, but someone has to do it haha.

Voor de komende dagen hebben we het volgendeop de planning staan: Ritje door de jungle op een olifant, wandelen door de jungle, langs hilltribes en watervallen en ook nog op een vlot van bamboe varen. Zo zien jullie maar weer, echt zwaar hebben we het niet!

Thailand is echt een relaxed en leuk land, dus wij hebben het zoals altijd prima naar ons zin. De mensen hier zijn heel vriendelijk en behulpzaam met veel gevoel voor humor. Ze noemen Thailand ook het land van de glimlach en terecht. Als je bedankt zegt op z'n Thais of om chopsticks vraagt i.p.v. een vork en lepel gaan ze spontaan glimlachen. Uiteraard zijn wij nu al hard op weg om pro's te worden in het eten met stokjes haha.

De hotels zijntrouwens erg schoon en de service is meestal erg goed. Voor weinig geld heb je al snel een luxe kamer! Dit houden wij voorlopig nog wel vol hahaha.

We pakken trouwens wel de sleeper train terug...

Lekker kort verhaaltje he!

Laa kòhn!

Goed nieuws voor ons!

Voor degene die het misschien willen weten..

We hebben Wooly verkocht! Eigenlijk binnen 4 dagen al, dus wij zijn helemaal gelukkig! We kregen ontzettend veel reacties en uiteindelijk hebben we 'm voor een zeer redelijke prijs verkocht. Aanstaande zaterdag komen ze 'm ophalen en één dag later vliegen we naar Thailand! We hebben er zin in!!! En voor degene die ons missen.. 28 april zijn we terug in NL! Wij kunnen natuurlijk niet wachten om iedereen weer te zien, maar vinden het wel jammer dat het zo snel is gegaan. Ach ja.. we hebben het super gehad en daar gaat het om.. toch?! Btw.. we hebben nog een half jaar te gaan, dus we mogen niet klagen.

XX

Back where we started

Na heel wat kilometers te hebben gereden door New South Wales, Queensland, Nothern Territory en South Australia is Victoria naar onze mening de minst leuke staat. New South Wales heeft prachtige landschappen vol kangaroes en wallabies, populaire surfspots en niet te vergeten Sydney, een stad die je gezien moet hebben. Queensland heeft veel regenwoud, prachtige bounty eilanden enhet Great Barrier Reef waar je heel gaaf kan duiken. Queensland staat voor ons zeker op nummer één. Nothern Territory staat bekend om de outback en Kakadu Park, een waanzinnig mooi national park wat 200 km in de lengte en 100 km in de breedte is, helemaal gevuld met jawel, de kutvliegen. South Australia mag trots zijn op haar mediterriaanse sfeer en de glorius wine regions. Over Victoria kan ik niet zo gauw iets bedenken wat het heel bijzonder maakt, behalve de kust tussen Apollo Bay en Anglesea. Een schitterend stukje kust waar de bergen de zee ontmoeten. Dat wil niet zeggen dat we het niet naar ons zin hebben gehad, want dat hebben we zeker wel. Victoria heeft zat mooie landschappen en bezienswaardigheden, bijvoorbeeld Melbourne. Melbourne heeft een heel gezellig sfeertje en je kunt hier shoppen totdat je erbij neervalt.Wilson's Prom is ook ergcool, dit is één van de populairste national parks in Australië. Mooie stranden en veel mooie uitzichten. Lakes Entrance.. WAUW! (zie foto's). Het is een dorpje dat ligt op het punt waar de zee stopt en de meren beginnen, een soort ingang zeg maar.. jaja Australiërs hebben veel fantasie als het op namen aankomt.. uhum..De meren zijn hier echt schitterender is hier genoeg te doen. We hebben hier niet alleen veel gevist, maar hebben ook een dagje een bootje gehuurd om via de meren van dit dorpje te kunnen genieten en ja.. nu we toch op een bootje zaten, moesten de hengels uiteraard ook mee! Dit was echt een heerlijk dagje. Ook hebben we geleerd hoe je garnalen in een (zoutwater) rivier moet vangen. Die ga ik onthouden! We hadden wel langer in de Lakes kunnen blijven, maar de alpacas stonden ons op te wachten in Buckland. Sinds ik de eerste alpaca zag, wist ik zeker dat ik er met één moest kroelen voordat ik Australië zou verlaten, dus ben ik gelijk op internet gaan zoeken naar een alpaca farm waar je ook echt bij ze kan komen. Niet echt heel makkelijk, want alpaca's rennen zoweiso meestal weg als je aan komt lopen en de meeste farms willen alleen maar alpaca wollen truien verkopen. Thanx, but no thanx.Na evengezocht te hebbenkwamen we uit bij Buckland Alpaca's en het was maar 270 km rijden, in OZ begrippen naast de deur dus. Vier uur later kwamen we aan.... Het was geen makkelijke trip. Buckland ligt bij de Alpines, wat wil zeggen bergje op, bergje af. We zijn erg tevreden over Wooly (onze camper), maar dit vond 'ie toch wel zwaar. 4 uur lang door bergen heen rijden in z'n 2 is niet echt een pretje, maar hé.. zodra je staat te kroelen met zo'n grappig beestje, ben je alles weer vergeten. We hebben veel over ze geleerd en we mochten ze ook voeren. Mijn dag kon niet meer stuk! Diezelfde dag zijn we naar een heel antiek, maar vooral heel gezellig dorpje gereden. Daar hebben we gewandeld en natuurlijk weer gevist. De volgende ochtend was het zo warm dat we een duik hebben genomen in de rivier. Geloof me.. je dag kan niet beter beginnen op zo'n hete dag. De dag daarop hebben we in de national park van Mount Granya geslapen. Het was echt een gaaf plekje, we hebben daar een kampvuurtje gemaakt en we stonden daar helemaal alleen
tussen de kakatoes, de kangaroes, de konijntjes, de wombats, de geitjes en andere wilde dieren.. klinkt leuk, he? NOT! Toen we eindelijk bijna sliepen, kwamen deze schattige beestjes tot leven. Get it? Raar, ineens zijn ze niet meer zo schattig, maar wil je op dat moment niks liever dan een bazooka in je handen krijgen. Maar goed, we hebben het overleefd en we zijn weer naar de kust van New South Wales gereden. We zijn via een paar dorpjes aan de kust naar Sydney gereden. Eén van die dorpjes was Tathra. Een dorpje van niks, met een hele grote camping met een hele mooie plek voor ons om een flink vuurtje te stoken! Altijd gezellig en we hadden ook een hoop gezelschap, namelijk een hele kudde wilde kangoeroes en wat goanna's. Een paar dagen later stonden we op een andere camping en ook hier waren er kangoeroes aanwezig, maar wel een andere soort. Ik weet het niet zeker, maar volgens mij waren het Italiaanse kangoeroes. Ze vonden macaroni veel en veel lekkerder dan gras. Ze sprongen bijna in de camper om met ons mee te kunnen eten en kregen ze bijna niet meer weg. Er stond nog iets op ons lijstje wat we in het begin over hadden geslagen vanwege regen. The Blue Mountains. Heel erg groot (zo groot als België), heel erg mooi en heel veel te doen voor heel veel geld. We hebben de verplichte wandelingen naar de bezienswaardigheden gemaakt en hebben uiteindelijk gekozen om te gaan caven. Eigenlijk wilden gaan caynoningen (?) maar dat werd toch een beetje te duur. Dus dan maar de grotten in. Even in het kort, in het gebied is er een grotten stelsel van 350 miljoen jaar oud met een aantal 'showgrotten' en wat adventure grotten. In de showgrotten kun je kijken naar mooie crystallen, ondergrondse rivieren etc. In de adventure grotten is het net even anders. Overall, helm met verlichting en hopen dat al die bezoekjes aan Mc Donalds er niet voor gezorgd hebben dat je vast komt te zitten in één van de vele (te) kleine gaten waar je doorheen moet kruipen. Soms kruip je met voeten eerst, soms met je hoofd eerst, naar beneden hebben we het over he! Zie de foto's als je vragen hebt. Het was weer een hele uitdagende ervaring en hopelijk kunnen we het snel nog een keertje meemaken. Goed.. Sydney, we hebben jullie al verteld dat het een hele gave stad is, maar er is nu een verschil.. we zijn namelijk met een camper. Sydney is leuk als je er niet in hoeft te rijden, want geloof me.. het is een hel op de weg! We hadden geslapen in een park vlak bij het centrum en we moesten boodschapjes doen. Na anderhalf uur door het centrum te hebben gereden op zoek naar een parkeerplek, was Len het echt zat en zijn we weggereden. Zonder boodschappen. En ja er zijn parkeergarages en nee die zijn allemaal niet hoog genoeg in Sydney. In elke andere stad of dorp door heel OZ nooit ergens problemen gehad, maar hier is het echt een ramp. We hebben natuurlijk wel een supermarkt kunnen vinden, één of andere vage half chinese toko die alleen maar gehakt had als normaal vlees verkoopt. De rest zag er uit als... you don't wanna know. We hebben wel een beetje geluk gehad, want Wooly moest nog een beurtje krijgen en we hadden een garage gevonden die dat direct kon doen. Nu is 'ie dus klaar voor de verkoop. Niet dat we zo graag van Wooly af willen, het liefst zouden we 'm meenemen naar europa. Het is voor ons niet zomaar een camper, het is ook ons huisje waar je dag en nacht in leeft. Hij heeft het mogelijk gemaakt deze unieke ervaring nooit te vergeten. Hoe dan ook, we moeten binnenkort afscheid van 'm nemen en dan richting Thailand gaan vliegen voor onze volgende avontuur. Ons doel in Australië is voltooid.. we hebben gezien wat we wilden zien, we hebben gedaan we wilden doen en dat pakt niemand van ons af. We hebben elke dag volop genoten! We zullen het ook zeker missen (vooral de vrijheid), maar het is nu tijd voor wat anders. We hebben alweer heel wat activiteiten op ons lijstje staan en
we hebben er zin in! Thailand here we come!

Oh ennuh.. ook wil ik jullie even laten weten dat Len elke dag spaanse les krijgt en het erg goed gaat!

Down south

Zo, het is weer tijd voor een leuk en spannend verhaal! Dus, dat is vette pech voor jullie, want eigenlijk hebben we bijna geen spannende dingen meegemaakt.

Ten eerste wil ik even kwijt dat ik geen wc actionman meer ben, ik heb de cape begraven en hoop 'm nooit meer om te hoeven doen. Aangezien ik dus weer meer dan 100 meter kon lopen zonder te schijten, was het tijd om Port Augusta te verlaten en richting Flinders Ranges te rijden. Het is een bergketen/National Park waar we, voor de zoveelste keer, naar de prachtige natuur gingen kijken. Ook hier zijn weer vingerverfplekken, één van onze eerste stops en daar
werden we gelijk verenigd met mijn aartsvijand, jawel de kutvlieg. We hebben bij een tankstation eindelijk van die charmante.. uhummm.. vlieghoedjes gekocht, waardoor het ons iets gemakkelijker werd gemaakt. In dit park heb je ontzettend veel wandelpaden, sommige kort, maar de meeste heel heel lang, oftewel 23 km bergje op, bergje af. Ik stond natuurlijk te springen om die route te doen, maar ik kreeg mijn veters niet gestrikt en dat was dat. Nu hoef je niet veel te lopen om mooie dingen te zien. Het is een spectaculaire plek, helaas komt het op onze foto's echt niet over. Ja Meas, ik had moeten luisteren... Toen we uit het park gingen om een uur of 17.00, was onze tank redelijk leeg, maar genoeg benzinestations, wel geteld 4 binnen een half uur rijden en allemaal dicht.. das jammer. Nu moesten we dus kiezen of in the middle of nowhere overnachten of doorijden naar Port Augusta, wat 30 km verderop lag. De tankmeter is een beetje raar, hij staat op empty en dan zit er meestal nog een liter of 6 in, maar niet die dag.. jammer he?! Nu denken jullie natuurlijk: SPANNEND!!! Mwahhh.. viel wel mee. Zowieso hadden we eten en drinken en snoepjes (zolang we snoepjes hebben is Ivette gelukkig). Na een paar auto's gestopt te hebben die allemaal de verkeerde kant op gingen om te vragen of ze toevallig benzine bij zich hadden, kwam er eindelijk een auto uit de goede
richting en die heeft mij een lift gegeven naar Port Augusta en weer terug. In totaal nog geen 20 minuten rijden. Close, but no cigare. Toen ik terug bij de camper was, waren er wel een heleboel snoepjes verdwenen.. weer een mystery. Na dit ow zo spannende avontuur zijn we richting Adelaide gegaan, waar het nog volop hoogseizoen was en dus elke camping volgeboekt was. Na veel bellen hadden we toch nog eentje gevonden daar boven op de berg.
Dan ga je naar één van de stranden en aangezien het hoogseizoen is en alles vol zit, verwacht je Scheveningse taferelen. Die krijg je ook, maar dan midden in winter. Per kilometer strand nog geen 20 mensen, lekker rustig dus.We hebben ook nog geprobeerd te vissen, samen met nog 20 andere mensen, maar niks nada noppes. Toen zei één van die gasten dat ze 's ochtends wel vingen, maar dat er een hele troep dolfijnen was langsgekomen en daarna had
niemand meer wat gevangen, schijnt normaal te zijn. Onze kans voor wraak kwam nog. Je kan niet in Adelaide verblijven zonder naar een wijnstreek te gaan, dus zijn wij naar de Barrossa Valley gegaan, één van de bekendste en de oudste. Wat we daar gedaan hebben zal geen verrassing zijn, wijntje proeven, wijntje kopen. Heel deze regio is erg mediterriaans en sfeervol, dus een leuk dagje was het zeker wel. Thanx voor de tip, tita! Heel de kust zit vol leuke kleine
plaatsjes en soms met aangename verrassingen, zoals de pinguïn colonie bij Victor Harbor. Voor de kust ligt Granite Island, verbonden met het vaste land door 600 meter lange loopbrug, waardoor aan de linkerkant van het eiland een rustige baai is ontstaan: Stingray Bay. We zagen ook gelijk paar flinke jongens zwemmen. Nee Fri, met jongens bedoel ik roggen, niet waar jij gelijk aan denkt ;) In de avond worden er tours gegeven om de pinguïns te gaan bekijken (dan komen ze pas uit het water) en dat was ook echt cool om te zien. Ze hadden veel jongen, die bijna op het punt stonden om het nest te verlaten, omdat de jongen nog niet kunnen jagen, hebben ze heel veel vet, waardoor ze zo'n 15 % groter zijn dan hun pappa en mamma. Straf geven lukt ook niet meer.. haha. Ivette vond ze heel lief, klein en pluizig en oke, ik ook. De dag daarna stond ik te vissen en kwam er recht voor de jetty een zeehond voorbij zwemmen, dat was weer eens wat nieuws en niet te vergeten de alpacas die we onderweg tegenkwamen en ook nog eens te koop stonden als huisdier.. Ivette vond het erg jammer dat de camper hiervoor net iets te klein was. Ik moet zeggen dat ze inderdaad wel erg grappig waren. Heel veel dorpjes lijken op elkaar en doe je dezelfde dingen, maar wat wel heel leuk was, was Mt. Gambier. Een stadje gebouwd aan de rand van uitgestorven vulkanen met het meest bizarre meer dat we ooit zullen zien. Het heet Blue Lake en het is ook een blue lake. Alsof het geverfd is en niemand weet waarom. Er was nog een vulkaan in de buurt waar geen water in ligt en na een stevig wandelingetje stonden we boven op. Mooie uitzichten en een lekker fris windje op een warme dag, jammer dat we geen biertje hadden meegenomen. Weer terug naar de kust gereden om te overnachten, en ook daar nog even te genieten van het uitzicht over de zee. En toen was het tijd om naar Victoria te gaan, de één na kleinste staat van Australië, ongeveer zo groot als de UK. We hadden een camping geboekt in een of ander niet uit spreken dorp, 10 minuten bij Portland vandaan. Campings zijn hier vrijwel altijd netjes en redelijk luxe en je hebt bijna altijd een grote plek, soms wel groot genoeg om drie van onze campers neer te zetten. Maar niet in Victoria.. iedereen staat hutje mutje, maar echt letterlijk, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. De camping is aan zee en er loopt een riviertje langs die helemaal vol vis zit, zeiden ze bij de receptie. Tijd voor wraak!! En dat lukte heel aardig, na twee dagen vissen, waarvan één met de buurmannen, wat heel gezellig was, hadden we de vriezer vol vis en hebben we onder een biertje nog even een lesje fileren gekregen van onze buurman. Het leuke was dat ook hier weer, zo als we echt al tien keer hebben meegemaakt, wij wel vis vingen maar voor de rest eigenlijk niemand. En ja, Ivette had weer de grootste Bream te pakken. As usual. Wat wel even minder was, onze waterpomp van de koud water tank had het begeven. En niemand die zo'n ding op voorraad had. Gelukkig hadden we nog wel de warm watertank, dus weer vrolijk verder naar Warrnambool om te kijken of ze daar misschien een pomp voor ons zouden hebben. Nee dus. Wel lekker aan zee gestaan voor een paar dagen en in het park gehangen, heerlijk weertje en gewoon genieten. We zijn toen ook in een National Park geweest waar we koala's hebben gezien en Ivette daardoor intens gelukkig was. Koala's zijn heel moeilijk te spotten en daarom nooit eerder één in het wild gezien. En toen ging de andere waterpomp ook kapot. Dus geen lopend water meer. Wel een jerrycan met water en een hele zooi flessen, 't moest maar. Het was tijd om The Great Ocean Road op te gaan, een aardig stuk snelweg langs de oceaan (duh) met heel veel spectaculaire uitzichten en rots formaties. Echt heel gaaf en Victoria's bekendste trekpleister. Maar omdat we geen water hadden, moesten we toch iets sneller op een camping zien te komen en ja, nog steeds overal knetter druk en op sommige campings vragen ze voor een unpowered site $100. Ehm...no thanks.. Natuurlijk toch weer één gevonden waar we terecht konden voor een normaal bedrag en met stroom, wat we hard nodig hadden, want er was iets niet helemaal lekker met de accu's. Ze moesten een 'beetje' bijgevuld worden...wist ik veel, heb nog nooit naar een accu gekeken, laat staan bijvullen. Anyway, de accu's doen het weer prima, wonder boven wonder. Ook hier weer op zoek naar een waterpomp en weer niet gevonden. Op internet gezocht naar caravan reparatie shops in Melbourne, daar zaten we nog maar een uurtje vandaan, en een afspraak gemaakt bij eentje die zei dat ie 't wel kon fixen. Mooi. We waren één dag voor de afspraak al in Melbourne en besloten om alvast langs te gaan bij de shop. Maar goed ook, want ook hij kon ons niet helpen want die pompen heb ik niet en bla bla bla moeilijk en ik luisterde al niet meer. Een andere gevonden die één van die pompen op vooraad had, gelijk op wezen halen en vervangen. Yes, we hadden weer water, wat een luxe gelijk! Nu zijn we in Melbourne op een camping, lekker rustig. We zijn een dagje de stad in geweest, beetje shoppen ( Cursus Spaans gekocht ), lekker lunchen en 's avonds voor het eerst in lange tijd lekker uit eten. Melbourne is trouwens een hele gezellige stad, lekker sfeertje en bevalt prima. Morgen gaan we nog een waterpomp halen en dan is na een beetje gevloek als ik 'm aan het vervangen ben alles weer goed.

Zoals ik al zei, echt veel spannends of nieuws hebben we niet gedaan, maar genieten doen we nog steeds elke dag!

Australia rocks!

Zo dan.. verder met het verhaal.

Na onze vissessie met jaws zijn we weer richting Cairns gereden waar wij afscheid hebben genomen van de kabouter, bij deze nog bedankt voor alles en we vonden het heel leuk dat je langs bent geweest en dat je maar een hoop mensen jaloers mag maken! haha. Zoals eerder gezegd werd het voor ons tijd om richting Darwin te rijden, ca. 2900 km. De eerste 200 km daarvan zijn nog mooi en groen met bergen en boompjes en gras en natuurlijk bloemetjes en bijtjes. De volgende 2700 km zijn de saaiste die je ooit kan rijden in de geschiedenis van het hele mensdom. Dor en droog, vrijwel overal zo vlak als een pannekoek, snikheet en de
begroeing ( indien aanwezig ), inspireert weinig mensen tot ff lekker een dagje tuinieren, denk ik. Je merkt 't al, wij vonden 't niet veel, dus gelukkig is het maar een klein stukje rijden... Wat het dan weer bij tijd en wijlen spannend maakte zijn alle suïcidale beesten en geloof me, die heb je heeel veel hier. Vooral vogels moeten haast wel ongelukkig zijn, want die proberen allemaal onze camper een kopstoot te geven, sommige met succes. Maar, als je echt een drumsolo uit je camper wilt horen, rij dan ff door een paar duizend sprinkhanen heen, Phill Collins eat your heart out zou ik zeggen. Sprinkhanen zijn trouwens niet suïcidaal hoor, gewoon lomp, fijn om te weten he! De kangoeroes moeten we ook niet vergeten, die staan gewoon aan de kant van de weg te wachten tot er iemand voorbij komt rijden, zodat ze nog net ff kunnen oversteken en jou een hartaanval kunnen bezorgen. Maar, de ergste van allemaal zijn koeien. Die vinden het asfalt een heerlijke plek om te staan, beetje herkauwen of schijten, je weet wel, gewoon een beetje chillen. Als jij dan vrolijk aan komt denderen, ( is het leukst net na een blinde bocht of als het donker is ), blijven de koetjes gewoon staan. Dus wij zijn heel blij dat we nieuwe remschijven hebben laten plaatsen, je hebt ze nog wel eens nodig. Al met al is de reis naar Darwin heel goed en snel gegaan, al werd de benzine wel 'iets' duurder.. $1,88. Het minste wat we tot nu toe betaald hebben is $1,13, toch een aardig verschilletje en aangezien we de hele weg vol met de airco aan zitten, krijg je het idee dat je in een 6.3 V8 Chevy bus rijdt, 1 op 6 is gewoon mogelijk hoor.. Nog iets leuks van de outback is dat ook al zijn er misschien geen bloemetjes of bijtjes, er is wel iets anders. Iets waar je binnen één dag meer hekel aan krijgt dan wat of wie dan ook. Vliegen. Het maakt echt niet uit op welke godvergeten plek je stopt, zodra je de deur open doet, zijn ze er. En nooit ééntje..neee ze nemen gelijk hun hele kutfamilie mee. Volgens mij hebben ze dat afgekeken... En wat je ook doet, ze blijven komen, je kan deet gebruiken, effect is dat je stinkt en that's it. Je kan een soort natuurlijke olieën gemengd met citronella gebruiken, effect is dat je rondloopt als een 1,80m lange vloekende naar citroen ruikende wild zwaaiende idioot en that's it ben ik bang. Ik heb ineens medelijden met al die arme afrikaantjes, niet omdat ze honger hebben, maar vanwege die kutvliegen! Gelukkig bezit ik een enorme zelfbeheersing en word ik niet snel kwaad.. kalmte kan je redden whaa!!! Aangekomen in Darwin hebben we de zee opgezocht want ik miste het vissen. En gelijk weer een dikke Rockcod gevangen, erg leuk. Maar we hebben 'm deze keer laten gaan, want het was een speciale dag, namelijk de dag dat Ivette en ik al weer twee jaar bij elkaar waren, dus zijn we lekker wezen uit eten en drinken. Darwin viel ons heel erg mee qua temperatuur en vochtigheid en is zeker een gezellig plaatsje. Naast Darwin ligt het welbekende Kakadu National Park wat vooral bekent staat om zijn Aboriginal art. Oftewel: vingerverf voor neanderthalers, ze doen het al 24000 jaar zeggen ze, maar ik geloof 't niet, ik bedoel na zo lang oefenen zouden ze toch veel beter moeten zijn? Even zonder grappen, het is wel iets heel aparts om te zien en het is zowieso een schitterende plek, aan de ene kant begroeing die tot aan de rotsen loopt, waar je op kan klimmen waardoor je een uitzicht krijgt wat voor ons toch echt wel in de top drie staat. Schitterend gewoon, het komt op de foto's niet echt over helaas, maar je krijgt een beetje een indruk. Je kan in het park ook gratis kamperen, dus hey! Uiteraard zijn ook hier miljoenen kleine vliegende zwarte duivels, we hebben nog geprobeerd om ze uit te roken met een kampvuurtje, maar ook dat helpt niet, trouwens, terwijl ik dit zit te tikken zitten ze me ook te irriteren..krijgen jullie al een beetje medelijden? Nee? Komt nog wel, wacht maar tot je zelf een keer hier komt. Anyway, na Kakadu was het tijd om richting Uluru te rijden, je weet wel, die hele grote rode steen in het midden van Australië. Dus weer in de camper, airco aan en gaan. We hebben weer aardig doorgereden en kwamen al snel aan in Alice Springs, we zijn onderweg nog wel even gestopt bij een thermal pool midden in de jungle, echt heel tof maar afkoelen doe je niet. Die thermal pool komt uit in een rivier waar je ook in kan zwemmen, er
staat een bordje met niet duiken vanwege objecten onder water en daarnaast een ander bordje waar een verhaaltje op staat waarin gezegd word dat er krokodillen in de rivier leven, maar het zoetwater krokodillen zijn en die doen als het goed is niks. Maar blijf wel uit de buurt want ze kunnen gevaarlijk zijn. Hé?? Lekker duidelijk verhaal dus, we zijn maar in de thermal pool gebleven. Ook zijn we nog even de Devils Marbles wezen kijken, een collectie vage grote ronde stenen waarvan de Abo's denken dat het de eieren zijn van één of andere slang die de aarde heeft gemaakt..jaja fantasie hebben ze wel die mannen. Vlak voordat je aankomt in Alice rijd je voorbij de tropic of capricorn en dat houdt in dat je niet meer in de tropen zit. Je leest het goed, de tropen, de outback ligt namelijk voor een heel groot gedeelte in de tropen, maar het heeft er echt niks van weg. En toch merk je wel heel veel verschil qua omgeving en luchtvochtigheid, zodra je er onder zit wordt de lucht kurkdroog en is er veel minder begroeing en veel meer rotsen, canyon's en dat soort dingen. Wel heel mooi, en een stuk interessanter. In Alice Springs zijn we lekker op de camping gaan staan, daar ben je echt wel aan toe na een paar dagen door de outback touren. Vanuit Alice hebben we Standley Chasm bezocht, inderdaad, rotsen. Ook weer gaaf,je loopt tussen steile rotswanden door. Wat wel weer raar is, je moet betalen om op het land te komen, opzich niet raar toch? Maar het land is van de Abo's, die hebben ergens in de jaren '90 heel veel van 'hun' land terug gehad van de regering, die het op hun beurt weer leased van de Abo's. Dus ze krijgen er al voor betaald, maar schijnbaar willen ook Abo's altijd meer. Ik heb zowieso gemengde gevoelens bij het hele gebeuren, want heel veel van de Abo's die wij zijn tegengekomen zaten stijf onder de drugs of waren compleet laveloos. Nee ik heb geen Mojito voor ze gemaakt... Je ziet ze ook allemaal zitten in de dorpen, de hele dag niks doen, ze kijken je niet aan, zeggen nooit hallo, eigenlijk doen de meesten alsof je gewoon niet bestaat. Ze leven een beetje in hun eigen wereldje. Maar op heel veel plekken is hun cultuur op sterven na dood, de nieuwe generatie heeft geen zin om larven uit een boom te moeten trekken om wat te eten, de Mac of KFC is veel makkelijker en lekkerder. Je merkt ook dat heel veel Australiërs het er niet eens mee zijn dat ze geld krijgen, want ze bezorgen veel problemen maar hoeven niet te werken en dragen dus ook niks bij. Goed, genoeg politiek gelul, tijd voor actie! Dacht ik tenminste..Na Standley Chasm het gas der op om op tijd bij Uluru te zijn om naar boven te klimmen, want dat moet echt heel gaaf zijn! Tja, het zal vast heel gaaf zijn, ik kan het je niet vertellen want het was gesloten... Te warm blablabla..pffnou ja, dan maar wachten op de zonsondergang want dan begint de magische verkleuring van Ayers Rock! Althans.. dat zeggen ze. want wij hebben t niet gezien want er was sluierbewolking dus we hebben een hele mooie zonsondergang gezien met een schitterende lucht, maar Ayers Rock was niet echt op z'n best. Dat was niet alleen iets wat wij vonden hoor, iedereen was al weg voor het goed en wel donker was. Al met al blijft het een spectaculair gezicht, die enorme steen in the middle of nowhere. Ik kreeg die avond toch nog een beetje actie! Op de w.c. wel te verstaan. Tegenvaller hé. Helaas mag je bij Uluru niet camperen dus moesten wij het park weer uit op zoek naar een plek om te overnachten. Na weer wat koeien te hebben ontweken kwamen we voorbij een tankstation met een gratis camping ernaast. Dus gewoon een veld waar je mag staan. Er waren wel toiletten aanwezig en aangezien ik nog volop w.c. actie kreeg, was ik daar heel blij mee. Toen we de camper geparkeerd hadden gingen we even rond kijken en 5 meter bij onze camper vandaan zat een emoe te slapen. Echt grappig, hij maakte ook allemaal hele grappige geluidjes. De volgende ochtend werd ik wakker, trok het gordijntje open en keek een emoe aan. Blijkbaar vond 'ie het tijd voor een ontbijtje. Ik Ivette wakker gemaakt en die kwam niet meer bij, stond die emoe tegen het raam aan te tikken haha Ik was nog steeds w.c. actionman maar vette pech voor mij, er waren drie Abo's naar de plee geweest en die stonken zo dat ik nog liever naast de emoe had zitten schijten. Dus dan maar op weg naar de volgende attractie, Kings Canyon. Jaja, weer rotsen. Je kan hier een hele gave wandeling/klim maken waarbij je op de top van canyon loopt, maar helaas was deze w.c. actionman niet in staat om deze wandeling/klim te maken. Dus hebben een hele makkelijke route genomen, ook mooi maar wel een stuk minder spannend. En toen was het grote moment daar, Ivette ging voor het eerst een stuk rijden in onze camper! Na 270km was ze het aardig zat en aangezien ze Speedy Gonzales is, ging het met het verbruik niet echt geweldig, maar wel lekker snel. De volgende ochtend wou ze gelijk weer rijden en ja, ik was nog steeds w.c. actionman, dus ik was best wel blij. We waren de outback nu toch echt wel een beetje zat aan het raken, dus hadden we besloten om naar Coober Pedy te rijden, een buitenaards lijkend dorp waar heel veel gemijnd word. Het staat vooral bekend om zijn opaal, maar tegenwoordig word er ook veel goud en ijzer en zo gemijnd. Het is in Cooper Pedy extreem warm, zomers (nu dus) kan de temperatuur makkelijk boven de 50 graden worden en dat is ook gelijk de reden waarom er zoveel rare huizen, campings, kroegen en weet ik wel niet
wat zijn. Ze zijn namelijk ondergronds. Raar om te zien, maar heerlijk koel. We hebben niet naar opaal gezocht, veel te warm en opaal is lelijk. We zijn wel in een mijn geweest, altijd grappig om te zien en het was er heel koel, dat alleen was al een reden om te gaan. Maar de vissen roepen mij, dus weer gassen met de camper en naar Port Augusta waar we nu zijn, gewoon ff een paar dagen bijkomen en alles weer schoonmaken en wassen. Qua temperatuur maakt het trouwens bijna niks uit, hier is het 43 graden. Dus dat wordt een hele warme kerst voor ons. En oh ja, ik ben nog steeds w.c. actionman, dus het zou fijn zijn als dat nu een keer over gaat, vanavond maar vissen, schijnt te helpen ;)

Merry Christmas everybody! And a happy new year!

Voor de mama's: Geniet en drink met mate...hahahahaha
Voor de mensen die geen kerst vieren: Drink toch maar wat op ons.
Voor de vliegen: STERF!!!

Wildlife wonders

Hi guys!

Daar zijn we weer!

Het is voor jullie geen verrassing meer dat we inmiddels weer een heleboel nieuwe plaatsen hebben bezocht en een hoop spannende dingen hebben meegemaakt, maar aangezien we allerlei mailtjes hebben ontvangen met de vraag wanneer we een nieuw verhaaltje met foto's zouden plaatsen, ga ik jullie bij deze lekker pesten.

Het is nu zo'n 3 weken geleden dat kabouter mamma in Australië is gearriveerd. Na een dagje in Magnetic Island te hebben gevist zijn we naar Jourama Falls gereden, waar Frouwke haar eerste slang en schildpadjes in het wild heeft gezien. Jourama Falls is een prachtig natuurpark vol leven en watervallen. We hebben toen besloten om naar de lookout te lopen, wat zo'n 3 km is. Ondanks dat het 30 graden was en er 0,0 wind stond, was het een super wandelingetje.
We hebben bijna alleen maar over stenen en riviertjes heen gehobbeld en hebben veel gelachen. Toch waren we blij toen we weer terug waren bij Wooly (onze camper), de hitte maakt het toch wel een beetje vermoeiend. Vanuit Jourama Falls zijn we naar Lucinda gereden waar we een nachtje hebben overnacht, ik moet er wel even bij zeggen dat Frouwke in een heel gezellig motel heeft geslapen en daar konden wij mooi van meegenieten. Volgende dag op naar Mission Beach! Vet mooie stranden waar de jungle de zee ontmoet. Het schijnt een beetje Cassowaryland te zijn, maar helaas geen één tegengekomen. Wel hebben we schildpadden in de zee gezien toen we gingen vissen. Van november tot maart is het broedtijd, dus komen ze naar de kust om eitjes te leggen. Zo cool om ze van zo dichtbij te zien! Aangezien vanaf november de Jelly Box Fish aanwezig is, is het niet echt aantrekkelijk om in de zee te zwemmen en zijn wij daarom de volgende dag naar de Wallaman Falls gereden, de hoogste waterval van Australië (circa 200 meter). Helaas zijn de watervallen op dit moment niet op z'n best, het regenseizoen wel begonnen, maar de regen nog niet. Toch is het erg indrukwekkend en mooi. Op de weg terug zijn we een flinke slang tegengekomen die zo vriendelijk was om te blijven liggen en voor onze camera te poseren. Nu denken jullie twee watervallen is wel genoeg, maar nee, we hadden de smaak te pakken en we wisten dat je bij Millaa Millaa lekker kon zwemmen en inderdaad bij aankomst zie je een paradijslijk plaatje en een heel uitnodigend uitziende waterval. Vol enthousiasme (en nadat we de kabouter in het water hadden gegooid om te zien of er echt geen krokodillen in het water lagen) liepen wij het water in tot onze knieën..F#CK, wat was dat koud!! Het is dat ik m'n zusje had beloofd om voor haar in een waterval te zwemmen, iets wat altijd haar droom is geweest en tot nu toe het niet waar heeft kunnen maken. Dus Fifi die was voor jou! Daarna nog een paar watervallen bezocht en uiteindelijk zijn we bij de Curtain Fig Tree beland (iets wat ik al heel lang wou zien) en dat was echt heel apart. Ja, het is een boom, maar niet zomaar een boom. Ik vond 'm mooi. Klaar. Aan het einde van de dag zijn we naar Lake Tinaroo gereden, zodat we daar plannen konden maken voor de volgende dag.. een giga Barramundi vangen!!!!!! Alles was goed, kunstaas, kano, locatie, een kabouter om te roeien en goede moed. We hadden net zo goed strontlazarus met kattenvoer zitten vissen, want er kwamen 0 vissen binnen. Maar, de planning was goed. Al met al hebben we een hele leuke en vooral actieve dag gehad, we hebben er gelukkig heel hard om kunnen lachen.. en roeien. Met pijn overal gingen we verder met onze reis. Cairns was de volgende bestemming. En een goeie! Hier kun je in één week zoveel geld uitgeven, dat je niet genoeg kan drinken om het te vergeten. Zat te doen dus! We verbleven op een hele gezellige camping met een eigen stroompje vol met turtles. Altijd leuk. De tweede dag in Cairns zijn Len en ik wezen raften, iets wat ik echt heel graag wou doen en het is absoluut niet tegengevallen! Het had die nacht gelukkig flink geregend, dus hoopten wij op een heftige rit. Helmpjes op, peddeltjes beet en gaan met die banaan! Het was een hele toffe dag en we zijn gelukkig niet verzopen.. haha. We hadden ook een krokodillentour geboekt op de Daintree River. Het is nu niet zo'n hele goede tijd om krokodillen te spotten. Krokodillen willen niet graag gezien worden en omdat het zo warm is hoeven ze niet op te warmen in de zon, dus blijven ze lekker onder water. Nu hadden wij toch echt geluk dat we er 3 hebben gezien, één daarvan was een baby. De grootste was rond de 2 meter. Toen we uit de boot stapten kregen we als bonus recht boven ons, een vette python in een boom te zien. Diezelfde middag zijn we verder gegaan naar Cape Tribulation. Wauw, wat een uitzicht! Meas en Ilse, thanx voor de tip! Het was echt de moeite waard! We hebben echt een heerlijk dagje gehad midden in de jungle. Nadat we een
paar daagjes rust hebben gehouden in het zwembad en een beetje hebben zitten vissen in Palm Cove (heel mooi, geen boeiende vissen gevangen), hebben we een dagtripje met een cruise gemaakt op de Great Barrier Reef. De meeste van jullie weten vast dat Len en ik er heel lang naar hebben uitgekeken om hier te kunnen duiken. En dat hebben we ook gedaan. Ja, het was prachtig. Nee, we hebben niks bijzonders gezien, behalve veel mooie vissen. Helaas.
Maar, wij zijn afgelopen februari in Egypte gelijk flink verwend ook. In Thailand nog maar een keertje proberen dan. Len en ik hebben besloten om na Cairns beetje bij beetje naar Darwin te rijden. We weten natuurlijk niet hoelang we erover gaan doen en heeft Frouwke daarom besloten om iets eerder naar Sydney te vertrekken dan de bedoeling was. Om niet heel de tijd in Carins te blijven hangen, hebben we ook gelijk besloten om in de omgeving Cairns nog een
rondje te rijden. Dus weer in watervallen zwemmen en via de Savannah Way naar hele kleine, mooie dorpjes gereden. Eén daarvan was Kuranda. Kuranda is een echt Aboriginals dorpje waar het heel gezellig is.. tot 16.00 uur. De laatste skyrail van Kuranda naar Cairns gaat rond die tijd terug, dus gaan alle winkels en pubs ook dicht. Nee, wij snappen de logica er ook niet van. In dit dorpje kregen we ook de kans om een beetje van de Aboriginals cultuur te proeven en hebben we die ook gepakt. We kregen een les Boomerang, een demonstratie pijl werpen en heel leuk mochten we ook even met de didgeridoo spelen. Klinkt moeilijk en dat is het ook. Als afsluiting kregen we een dansshow die de Aboriginals gebruiken om op jacht te gaan. Was weer een aparte ervaring, wel grappig. Ook zijn we een dagje wezen relaxen in Innot Hot Springs. Waarom niet? Ik bedoel het is hier al 30+ graden, maar het kan altijd warmer. 40+ dus. Toch was het erg lekker en het is iets wat je gedaan moet hebben als je de kans ervoor krijgt. Wat ook leuk is.. vissen!!!!! Vooral als je veel vangt en wat nog leuker is.. als je veel haaien vangt!!! Yep, jullie lezen het goed. 5 haaien in één uur! Len 3, ik 2! Ze waren niet groot, maar hé.. een haai blijft een haai en klein als ze zijn tandjes genoeg. Aangezien wij geen mietjes zijn, hebben wij ze even voor jullie op de foto gezet.

Zo, en nu ga ik een potje Yathzeeën.. en winnen.

Tot ziens in Lalaland!