Zo, het is weer tijd voor een leuk en spannend verhaal! Dus, dat is vette pech voor jullie, want eigenlijk hebben we bijna geen spannende dingen meegemaakt.

Ten eerste wil ik even kwijt dat ik geen wc actionman meer ben, ik heb de cape begraven en hoop 'm nooit meer om te hoeven doen. Aangezien ik dus weer meer dan 100 meter kon lopen zonder te schijten, was het tijd om Port Augusta te verlaten en richting Flinders Ranges te rijden. Het is een bergketen/National Park waar we, voor de zoveelste keer, naar de prachtige natuur gingen kijken. Ook hier zijn weer vingerverfplekken, één van onze eerste stops en daar
werden we gelijk verenigd met mijn aartsvijand, jawel de kutvlieg. We hebben bij een tankstation eindelijk van die charmante.. uhummm.. vlieghoedjes gekocht, waardoor het ons iets gemakkelijker werd gemaakt. In dit park heb je ontzettend veel wandelpaden, sommige kort, maar de meeste heel heel lang, oftewel 23 km bergje op, bergje af. Ik stond natuurlijk te springen om die route te doen, maar ik kreeg mijn veters niet gestrikt en dat was dat. Nu hoef je niet veel te lopen om mooie dingen te zien. Het is een spectaculaire plek, helaas komt het op onze foto's echt niet over. Ja Meas, ik had moeten luisteren... Toen we uit het park gingen om een uur of 17.00, was onze tank redelijk leeg, maar genoeg benzinestations, wel geteld 4 binnen een half uur rijden en allemaal dicht.. das jammer. Nu moesten we dus kiezen of in the middle of nowhere overnachten of doorijden naar Port Augusta, wat 30 km verderop lag. De tankmeter is een beetje raar, hij staat op empty en dan zit er meestal nog een liter of 6 in, maar niet die dag.. jammer he?! Nu denken jullie natuurlijk: SPANNEND!!! Mwahhh.. viel wel mee. Zowieso hadden we eten en drinken en snoepjes (zolang we snoepjes hebben is Ivette gelukkig). Na een paar auto's gestopt te hebben die allemaal de verkeerde kant op gingen om te vragen of ze toevallig benzine bij zich hadden, kwam er eindelijk een auto uit de goede
richting en die heeft mij een lift gegeven naar Port Augusta en weer terug. In totaal nog geen 20 minuten rijden. Close, but no cigare. Toen ik terug bij de camper was, waren er wel een heleboel snoepjes verdwenen.. weer een mystery. Na dit ow zo spannende avontuur zijn we richting Adelaide gegaan, waar het nog volop hoogseizoen was en dus elke camping volgeboekt was. Na veel bellen hadden we toch nog eentje gevonden daar boven op de berg.
Dan ga je naar één van de stranden en aangezien het hoogseizoen is en alles vol zit, verwacht je Scheveningse taferelen. Die krijg je ook, maar dan midden in winter. Per kilometer strand nog geen 20 mensen, lekker rustig dus.We hebben ook nog geprobeerd te vissen, samen met nog 20 andere mensen, maar niks nada noppes. Toen zei één van die gasten dat ze 's ochtends wel vingen, maar dat er een hele troep dolfijnen was langsgekomen en daarna had
niemand meer wat gevangen, schijnt normaal te zijn. Onze kans voor wraak kwam nog. Je kan niet in Adelaide verblijven zonder naar een wijnstreek te gaan, dus zijn wij naar de Barrossa Valley gegaan, één van de bekendste en de oudste. Wat we daar gedaan hebben zal geen verrassing zijn, wijntje proeven, wijntje kopen. Heel deze regio is erg mediterriaans en sfeervol, dus een leuk dagje was het zeker wel. Thanx voor de tip, tita! Heel de kust zit vol leuke kleine
plaatsjes en soms met aangename verrassingen, zoals de pinguïn colonie bij Victor Harbor. Voor de kust ligt Granite Island, verbonden met het vaste land door 600 meter lange loopbrug, waardoor aan de linkerkant van het eiland een rustige baai is ontstaan: Stingray Bay. We zagen ook gelijk paar flinke jongens zwemmen. Nee Fri, met jongens bedoel ik roggen, niet waar jij gelijk aan denkt ;) In de avond worden er tours gegeven om de pinguïns te gaan bekijken (dan komen ze pas uit het water) en dat was ook echt cool om te zien. Ze hadden veel jongen, die bijna op het punt stonden om het nest te verlaten, omdat de jongen nog niet kunnen jagen, hebben ze heel veel vet, waardoor ze zo'n 15 % groter zijn dan hun pappa en mamma. Straf geven lukt ook niet meer.. haha. Ivette vond ze heel lief, klein en pluizig en oke, ik ook. De dag daarna stond ik te vissen en kwam er recht voor de jetty een zeehond voorbij zwemmen, dat was weer eens wat nieuws en niet te vergeten de alpacas die we onderweg tegenkwamen en ook nog eens te koop stonden als huisdier.. Ivette vond het erg jammer dat de camper hiervoor net iets te klein was. Ik moet zeggen dat ze inderdaad wel erg grappig waren. Heel veel dorpjes lijken op elkaar en doe je dezelfde dingen, maar wat wel heel leuk was, was Mt. Gambier. Een stadje gebouwd aan de rand van uitgestorven vulkanen met het meest bizarre meer dat we ooit zullen zien. Het heet Blue Lake en het is ook een blue lake. Alsof het geverfd is en niemand weet waarom. Er was nog een vulkaan in de buurt waar geen water in ligt en na een stevig wandelingetje stonden we boven op. Mooie uitzichten en een lekker fris windje op een warme dag, jammer dat we geen biertje hadden meegenomen. Weer terug naar de kust gereden om te overnachten, en ook daar nog even te genieten van het uitzicht over de zee. En toen was het tijd om naar Victoria te gaan, de één na kleinste staat van Australië, ongeveer zo groot als de UK. We hadden een camping geboekt in een of ander niet uit spreken dorp, 10 minuten bij Portland vandaan. Campings zijn hier vrijwel altijd netjes en redelijk luxe en je hebt bijna altijd een grote plek, soms wel groot genoeg om drie van onze campers neer te zetten. Maar niet in Victoria.. iedereen staat hutje mutje, maar echt letterlijk, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. De camping is aan zee en er loopt een riviertje langs die helemaal vol vis zit, zeiden ze bij de receptie. Tijd voor wraak!! En dat lukte heel aardig, na twee dagen vissen, waarvan één met de buurmannen, wat heel gezellig was, hadden we de vriezer vol vis en hebben we onder een biertje nog even een lesje fileren gekregen van onze buurman. Het leuke was dat ook hier weer, zo als we echt al tien keer hebben meegemaakt, wij wel vis vingen maar voor de rest eigenlijk niemand. En ja, Ivette had weer de grootste Bream te pakken. As usual. Wat wel even minder was, onze waterpomp van de koud water tank had het begeven. En niemand die zo'n ding op voorraad had. Gelukkig hadden we nog wel de warm watertank, dus weer vrolijk verder naar Warrnambool om te kijken of ze daar misschien een pomp voor ons zouden hebben. Nee dus. Wel lekker aan zee gestaan voor een paar dagen en in het park gehangen, heerlijk weertje en gewoon genieten. We zijn toen ook in een National Park geweest waar we koala's hebben gezien en Ivette daardoor intens gelukkig was. Koala's zijn heel moeilijk te spotten en daarom nooit eerder één in het wild gezien. En toen ging de andere waterpomp ook kapot. Dus geen lopend water meer. Wel een jerrycan met water en een hele zooi flessen, 't moest maar. Het was tijd om The Great Ocean Road op te gaan, een aardig stuk snelweg langs de oceaan (duh) met heel veel spectaculaire uitzichten en rots formaties. Echt heel gaaf en Victoria's bekendste trekpleister. Maar omdat we geen water hadden, moesten we toch iets sneller op een camping zien te komen en ja, nog steeds overal knetter druk en op sommige campings vragen ze voor een unpowered site $100. Ehm...no thanks.. Natuurlijk toch weer één gevonden waar we terecht konden voor een normaal bedrag en met stroom, wat we hard nodig hadden, want er was iets niet helemaal lekker met de accu's. Ze moesten een 'beetje' bijgevuld worden...wist ik veel, heb nog nooit naar een accu gekeken, laat staan bijvullen. Anyway, de accu's doen het weer prima, wonder boven wonder. Ook hier weer op zoek naar een waterpomp en weer niet gevonden. Op internet gezocht naar caravan reparatie shops in Melbourne, daar zaten we nog maar een uurtje vandaan, en een afspraak gemaakt bij eentje die zei dat ie 't wel kon fixen. Mooi. We waren één dag voor de afspraak al in Melbourne en besloten om alvast langs te gaan bij de shop. Maar goed ook, want ook hij kon ons niet helpen want die pompen heb ik niet en bla bla bla moeilijk en ik luisterde al niet meer. Een andere gevonden die één van die pompen op vooraad had, gelijk op wezen halen en vervangen. Yes, we hadden weer water, wat een luxe gelijk! Nu zijn we in Melbourne op een camping, lekker rustig. We zijn een dagje de stad in geweest, beetje shoppen ( Cursus Spaans gekocht ), lekker lunchen en 's avonds voor het eerst in lange tijd lekker uit eten. Melbourne is trouwens een hele gezellige stad, lekker sfeertje en bevalt prima. Morgen gaan we nog een waterpomp halen en dan is na een beetje gevloek als ik 'm aan het vervangen ben alles weer goed.

Zoals ik al zei, echt veel spannends of nieuws hebben we niet gedaan, maar genieten doen we nog steeds elke dag!