Sawadee ka!

Weer bijna een maandje verstreken, de tijd gaat echt te hard. Ik geloof dat we het nog niet helemaal beseffen, omdat we elke dag zo bezig zijnmet van alles en nog wat. Ja, jullie mensen denken vast dat we elke dag met onze luie reet op strand hangen, maar nee. We zwemmen, snorkelen en duiken ook! Erg vermoeiend allemaal.. Zo'n kantoorbaantje is straks gewoon een makkie voor mij!

Genoeg geklaagd.. tijd om jullie te informeren.

Zoals jullie al wisten, wilden we nog een heleboel zien en doen hier in Thailand, dus dat hebben we ook gedaan! Na onze schietactie, hebben we een tourtje geboekt om door de jungle te trekken, op olifantjes te rijden en ter afsluiting naar de Karen Hill Tribe te gaan. We werden opgehaald bij ons hotel en rijden maar. Tijdens de rit werd ons het programma van de dag verteld, wat voor ons een verrassing was. Deze tour was namelijk niet dezelfde tour die wij geboekt hadden. Het kwam wel redelijk in de beurt, maar met deze tour hebben we ook naar een olifanten show moeten kijken, wat wij absoluut niet wilden. Maar goed, we hebben er wel om moeten lachen. De ene stond te schilderen, de andere te voetballen en ineens gingen ze allemaal dansen. De kleinste werd helemaal gek en ging met z'n slurf als een helikopter alle kanten op hahaha. Helaas hebben we geen jungle trekking gehad, dat vonden wij natuurlijk erg jammer. Wel hebben we door de jungle een uur op olifantjes gereden en hebben we ze zien baderen in de rivier, je zag ze echt genieten! Ook hebben we op een ossenkar gereden, door de rivier met een bamboo raft wezen varen en zijn we aan het einde van de dag naar de Karen village gegaan. Dat was echt heel apart om te zien. De Karen people, zijn vrouwen die een heleboel ringen om hun nek dragen, waardoor de sleutelbeenderen en de bovenste ribben naar beneden worden gedrukt en daardoor lijkt dat ze een hele lange nek hebben. Deze mensen zijn vluchtelingen uit Birma en leven in de heuvels. We hadden een heel dubbel gevoel, want we vonden het interessant om hun te zien, maar vonden het ook erg zielig voor de kleine kindjes die ook die ringen moeten dragen. Nu kun je denken, het is hun cultuur en dat is ook wel waar, alleen waren ze er eigenlijk al een beetje mee gestopt en zijn ze hun kinderen weer die ringen om gaan doen toen ze er achter kwamen dat er heel makkelijk heel veel geld mee verdiend word. Het is dus echt aapie's kijken, een cultuur beleving kun je vergeten. Hoe dan ook.. het was een hele leuke dag. Zowieso hebben we het heel goed naar ons zin gehad in het noorden van Thailand, de sfeer, omgeving en niet onbelangrijk het eten was allemaal right on the spot.

Volgende stop was Kanchanaburi, maar om daar te komen moesten we eerst weer terug naar Bangkok met de trein.. de slaaptrein deze keer. Klinkt beter, is het niet. Om een lang verhaal kort te maken, 's avonds was het gezellig, we zaten naast 3 amerikanen en hebben veel met ze gelachen, maar wederom uren vertraging en niet geslapen. We gingen direct door naar Kanchanaburi, omdat we niet in Bangkok wilden blijven, maar er waren die dag demonstraties (misschien hebben jullie wel wat mee gekregen op het nieuws, ik weet niet hoeveel mensen, maar heeeel veel) en vanaf het treinstation vertrekken er geen bussen die kant op. Eerst wilden ze ons een minibus aansmeren voor een belachelijk bedrag en zeiden ze dat we niet bij het andere busstation konden komen vanwege de demonstraties. Yeah right. Wij naar buiten gelopen en een taxi gezocht. Zoals altijd vroegen we of hij de meter aan wou doen. Ja natuurlijk! Totdat we bij z'n auto stonden en hij begon met het verhaal van demonstraties, omrijden (20 km) en god weet wat nog meer en uiteindelijk wou hij 400 baht. Wij weggelopen en een andere taxi gezocht. 20 minuten later stapten we uit op het busstation voor 100 baht. Echt, die gasten hier zijn schaamteloos. Elke kans die ze hebben om je op te lichten pakken ze met handen en voeten aan, maar als je bijvoorbeeld je wisselgeld vergeet komen ze achter je aan rennen. Heel raar. Ik zal het niet meer over vertragingen hebben met het vervoer, ga er maar gewoon van uit dat we altijd mega vertraging hebben, nooit sneller reizen dan 45 km per uur gemiddeld en langer dan een uur moeten wachten, ook al gaat de bus zogenaamd om het uur. Maar, we kwamen gezond en wel aan in Kanchanaburi en hadden ook daar weer een paar dingen op ons lijstje staan. De eerste dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we eerst naar de Death Railway gereden. Erg indrukwekkend allemaal. Voor degene die het nog niet weten.. De Death Railway is een spoorlijn die werd aangelegd door geallieerde krijgsgevangen in de tweede wereldoorlog, zij werden door de japanners gedwongen deze aan te leggen tussen Thailand en Myanmar. Er zijn toen 150.000 doden gevallen. Een heel triest verhaal dus. Vanuit de death railway zijn we naar de kerkhof gereden, waar de graven van de soldaten liggen. Weer erg idrukwekkend. We wilden ook heel graag een tempel zien die in een grot ligt. Het waren allemaal smalle gangetjes en best groot eigenlijk. Het schijnt dat in deze grot ooit slaven mishandeld werden. In de middag zijn we naar een hele andere tempel gegaan, namelijk de Tiger Tempel. De Tiger Tempel is een klooster waar de monniken met tijgers leven. Het is erg vaag allemaal, maar dit is de enige plek die je zult vinden waar je zo dicht bij een tijger kan komen. Vraag niet waarom of wat er wordt gedaan om ze zo rustig te houden, maar ze doen precies wat er gezegd wordt. Wat wij erg cool vonden, was dat we met ze op de foto mochten en ze ook mochten aaien. Toch had ik het idee dat ze een beetje onrustig waren en vertrouwde het allemaal niet zo haha. Ook hier hadden wij dubbele gevoelens, want ookal is het gaaf, er staat maar één monnik en de rest van de mensen zijn gewoon personeel, bijna honderd man, die staan niet allemaal bij de tijgers hoor, maar dan heb je een idee van hoeveel geld er in omgaat. Het is echt een money making factory, maar goed... we doen net zo hard mee hahaha.

Ondertussen kregen we de kriebels: Hoog tijd om de zee op te zoeken! Soms pakken we een overnachting om de reis te breken en deze keer was dat in Petchaburi. We gingen eerst kijken bij een goedkoop hostel, maar dat leek op een gevangenis. We hadden al een ander hotel op het oog, maar dat was niet aan te lopen, dus taxi tijd. De enige taxi die kwam was een oud mannetje op een fiets met plek voor twee kleine aziatische mensjes.. niet echt bepaald voor ons met twee grote backpacks, een normale rugzak en een laptoptas. Maar, we hadden geen keus en veilig was het zowieso, opa ging niet harder dan 4 km per uur en wij zaten zo klem dat 'ie ondersteboven had kunnen rijden hahahaha.

Uiteindelijk kwamen we bij de zee in Cha Am aan en was het tijd om lekker af te koelen. Fout!! De zee heeft de temperatuur van badwater, het is een wonder dat er geen bad eentjes in rond drijven!

Van Cha Am zijn we verder gaan reizen naar Chumphon, daar hebben een dagje heerlijk kunnen genieten van het strand en de volgende dag hebben we de boot gepakt naar Koh Tao. Koh Tao is een schitterend eiland, waar veel gedoken wordt voor heel weinig geld. Daarom zijn we 2 volle dagen wezen duiken en hebben we ook ons certificaat 'Diep Duiken' gehaald, dat betekent dat we voortaan naar 30 meter diep mogen i.p.v. 18. We willen voor onze tweede brevet gaan en moeten daarvoor 5 duiken maken met oefeningen en een hoop theorie. Van de 5 duiken zijn diep duiken en navigeren verplicht, de andere 3 zijn naar keuze. Wat het zo leuk maakt aan deze cursus, is dat je de duiken op verschillende plaatsen mag maken (waar dan ook ter wereld) en als je ze alle 5 hebt, heb je je brevet gehaald. Op de boot hadden we een heelgezellig groepje en de duiken waren echt cool! Jammer dat we geen haaien of een walrushaai hebben gezien, maar het feit dat er zoveel veel andere vissen waren, maakte alles gelijk weergoed. We hebben niet alleen gedoken, maar ook een hoop gesnorkeld. We hebben één dag een scooter gehuurd om bij Mango Bay te kunnen komen. Mango Bay ligt aan de andere kant van het eiland, maar je moet eerst de bergen in en dan weer naar beneden om bij dat baaitje te komen. Klinkt simpel, is het niet! Niet met een scooter in ieder geval. We zaten met z'n 2en op die scooter en de wegenwaren aardig naar z'n klote. Een off the road zandpaden met overal gaten rijdt zowieso niet bepaald lekker met een scooter, laat staan als je ook nog eens met zo'n 38 graden de bergen in moet.. met z'n 2en! De scooter trok het op een gegeven moment niet meer en ben ik een heel stuk met veel moeite naar boven gaan lopen, Len moest met de scooter naar boven rijden. Het was echt geen pretje om in de hitte zo steil te moeten lopen, maar we hadden weinig keus. Halverwege hebben we mensen langs de weg zien staan die het op hadden gegeven, maar wij wilden daar zo graag snorkelen dat we door zijn gegaan. 3 kwartier later waren we er eindelijk.. dachten wij tenminste, want we moesten nog een heel eind naar beneden lopen om bij de baai te komen. Waren we er eindelijk, lag het strandje aan de andere kant! Toen hebben we het wel opgegeven en hebben we gewoon ligbedden van het resort gehuurd, wat eigenlijk veel beter was, want je had echt een prachtig uitzicht. We hebben een
zeer relaxed dagje gehad.. totdat we weer naar boven moesten lopen en terug moesten rijden naar ons hotel. Toch was het avontuurtje het zeker waard en hebben we er veel om moeten lachen. De laatste dag hebben we weer gesnorkeld, maar dan wel gewoon bij ons strandje. Het zicht was super en er was zoveel koraal, dat je nergens de bodem meer zag.

Na 5 daagjes van dit paradijsje te hebben genoten, was het weer tijd om door te gaan naar Khao Sok. Khao Sok behoort tot één van de oudste jungles ter wereld en ook tot de mooiste van Thailand. We hadden hier een hutje geboekt voor een paar nachtjes. Op internet zag het er best luxe uit, maar in realiteit.. forget it! Ja, het was schoon. Maar, het zag er wel heel anders uit dan op de foto's. Het hutje had wel deuren, muren en een dak, maar was deels open en de badkamer was eigenlijk gewoon buiten. Zo erg vonden we het niet, want je zit midden in de jungle, dus zoiets kun je wel verwachten en het had eigenlijk ook wel wat natuurlijk. In Khao Sok hebben we een tour geboekt, want we wilden heel graag de lake zien, waar het zo bekend om staat. Aangezien de lake een uurtje bij ons vandaan lag, moesten we wel een tour boeken. Gelukkig was dit inclusief jungle trekking van een paar uur, want dat hadden we nog steeds niet gedaan en hier wilden we het echt heel graag doen. Je kan wel met z'n 2en gaan lopen, maar dan weet je de leukste plekjes niet en zo'n gids kan jou ook gelijk informeren over allerlei dingen. Gelukkig ging deze boeking wel goed en hebben we er volop van genoten! Behalve dat het een hele leuke groep was van 8 mensen, is het daar onwijs mooi. In de ochtend werden we opgehaald en zoals ik al zei was het 1 uur rijden naar de dam, waar we op een longtail boat stapten, zodat we via de lake naar een drijvend restaurant konden varen om daar lekker te kunnen eten en ook te kunnen zwemmen. De rit op de lake duurde zo'n 1,5 uur, dus hebben
we er flink van kunnen genieten. De lake is sprookjesachtig, een beetje jurassic park eigenlijk wel. Het water is zo groen, dat het nep lijkt (helaas komt het op de foto's weer niet over). Nadat we hadden gezwommen en gegeten, werden we met de longtail boat naar het begin van onze jungle trekking gebracht. Wauw, wat een natuur! En zoveel bamboo! Nu begrijpen we waarom al die thaise mensen zoveel met bamboo bouwen. Helaas hebben we geen bijzondere dieren gezien. Er schijnen tijgers, luipaarden, apen, olifanten, cobra's, etc. daar te zitten, maar jammer genoeg was het het verkeerde seizoen, dus dan zitten ze ergens anders. Wel was het erg avontuurlijk, we moesten over rotsjes heen klimmen/springen en door riviertjes lopen. Na een paar uur kwamen we bij een grot terecht en dit was niet zomaar een grot. De eerste 20 minuten moesten we door een stuk lopen waar behoorlijk wat vleermuizen, kikkers, krekels en jawel, ook heeeeeele grote spinnen aanwezig waren. De rest deed me niet zoveel, maar als ik ergens angst voor heb, zijn het grote spinnen wel. Het waren er niet een paar, nee, het waren er misschien wel honderden en ze waren net zo groot als m'n hand met een dik lijf en rode ogen!! Dit waren de langste 20 minuten ooit, ik vond het echt niet gezellig om het op z'n zachts uit te drukken. We liepen ook nog eens in het donker met alleen een zaklamp, dus had niet bepaald veel zicht. Er sprongen krekels tegen ons aan en overal vlogen er vliegjes en muggen rond, dus voelde van alles tegen me aan zonder maar iets te zien! Gelukkig mochten we op een gegeven moment in het water spelen. Als je de grot uit wou, moest je of weer terug en 20 minuten lang door vieze enge spinnen heen lopen of zo'n 45 minuten door ijskoud water lopen en zwemmen, waar guano (vleermuizenpoep) in dreef. Ik hoefde daar natuurlijk geen 2 keer over na te denken en ging voor de tweede optie (helaas hebben we hier geen foto's van, omdat de camera anders nat zou worden). Het water stroomde door hele smalle gangetjes en kwam zo hoog dat je dit moest zwemmen met begeleiding van een touw (te smal om echt te zwemmen). Dit was werkelijk echt een avontuur! We hebben er echt van genoten! Na de spannende grot zijn we weer teruggelopen naar de longtail boat en zo'n 3 uur later waren we terug bij ons huisje, waar de volgende spin ons op zat te wachten en ja.. ook deze was enorm groot en vies!

Volgende dag hebben we de bus gepakt naar Phuket, waar we nu verblijven en ook hier hebben we het prima naar ons zin!

Volgende bestemming? Koh Phi Phi!