Nog meer foto's!

Hey guys!

Ik heb nog meer foto's toegevoegd! We hadden gisteren geen internet tegoed meer, dus vandaar.

xx

Soms zit het mee, soms krijg je een cocosnoot..

G'day mates!

Ok, het is weer hoog tijd voor een nieuw verhaaltje!

Lang lang geleden waren wij in Bargara, waar wij zoals bekend, een beetje aan het chillen waren. Eigenlijk hebben we daar niks spannends meegemaakt, wel veel visjes gevangen. We hadden gelezen over twee kleine dorpjes die off the beaten track liggen en dus heel relaxed zijn, precies wat wij nodig hebben met al de stress die wij hebben (zal ik vandaag wel of geen schone onderbroek aandoen, dilemma's dilemma's). Agnes Waters en Town of 1770 werd onze volgende (vis)bestemming. Ik heb Ivette een hengel gegeven zodat ze mee gaat vissen, helaas vangt ze ondertussen grotere vissen dan ik... De dorpjes zijn zoals beschreven in de Lonely Planet best rustig en we hebben dus ook gewoon onze camper langs het strand geparkeerd en niemand die je lastig valt. Probeer maar eens een kamer te boeken met zulk uitzicht! Na een paar nachtjes gingen we weer verder naar Kroombit Tops National Park. Het was ongeveer 80 km rijden vanuit onze tussenstop waar we onze camper helemaal vol geladen hadden, aangezien er nul faliciteiten zijn in het park en ja, dat betekent een gaatje graven als je moet poepen haha. De eerste 40 km zijn glad, die andere 40 km lijken op een uitvergrote versie van een puber met waanzinnige acne, oftewel je doet er 3 uur over. Dan sta je in de middle of f*cking nowhere en heb je weer een heel gaaf uitzicht waar overnacht hebben. Heel veel bossen hier zijn gemengd, dus heb je heel vaak stukjes regenwoud ertussen. Daar wou ik graag een wandelingetje maken en onderweg kwamen we net voordat we bij het regenwoud aankwamen onze eerste (wilde) slang tegen. Hij bleef lang genoeg liggen voor een foto en ging toen weer rustig verder. Toen gingen wij door het regenwoud heen lopen, Ivette vond dat niet heel leuk en prettig, maar ze deed het toch.. stoere chica dus. In dat park ligt ook een wrak van een vliegtuig uit de tweede wereldoorlog, maar dat is alleen bereikbaar voor 4WD auto's, z'n 40km heen en terug... maar ik dacht; een 23 jaar oude, achterwiel aangedreven japanner moet het toch ook wel kunnen??? Dus hebben we die weg genomen, heel langzaam, alle takken, grote stenen en kuilen omzuild, in twee pogingen een zandduin opgereden en toen zijn we uiteindelijk bij het wrak aangekomen. Wandelingetje gemaakt, foto's gemaakt en toen moesten we weer terug... We waren op een gegeven moment vrij steil naar beneden gereden, bezaaid met grote stenen en toen wist ik al dat het echt niet makkelijk zou zijn om weer naar boven te komen. Alles tot daar aan toe ging prima, die camper is de bom! Maar bij de klim was het ff zweten, heel de tijd een klein stukje omhoog, van steen naar steen dan handrem erop, veel gas en rokende bandjes weer omhoog...pfff het was stoeien en ik moest natuurlijk ook uitkijken dat ik niks kapot reed... Voor de verandering heb ik dus een keertje niks naar de *.'*%#@ gereden en zijn we vrolijk weer uit het 4WD parcours gekomen. We hebben nog een nachtje in het park geslapen (en een paar gaatjes gegraven hahaha) en toen weer door naar omgeving Rockhampton, beef capital of Australia en dus staan overal giga nep koeien, het is maar wat je leuk vindt. We hadden in Yeppoon een camping gevonden voor, maar 20 dollar, dus konden we onze kleertjes weer wassen, poepen op een echte wc, enfin, het bekende liedje. Voor de kust ligt Great Keppel Island waar je een leuk dagje op cocosnotenjacht kan of snorkelen of vissen. Het weer zat alleen niet zo mee, te veel wind, dus moesten we een paar dagen wachten. En wat ga je dan doen als je moet wachten? Vissen ja! En dat ging ook hier weer goed. Ik had een Rock Cod gevangen en die hebben we ook lekker opgegeten. Ivette zocht wat spannends uit en haalde en een Murene naar boven, die hebben we maar heel voorzichtig weer terug gegooid, en een Catfish, ook die hebben we terug gegooid, want Ivette vond dat 'ie lieve geluidjes maakte.. lucky fish. We zijn ook nog naar een ander park geweest, illegaal (gratis) geslapen en toen werd het tijd voor ons tripje naar Keppel Island! Snorkelen was niet echt heel bijzonder, maar we hebben nog wel een rog gezien, altijd leuk. Het eiland zelf is heel mooi en overal cocosnoten en cocosnoten zijn gratis, je moet er alleen een beetje moeite voor doen... Wat wel grappig is, je ziet geen één australiër cocosnoten pakken, ze kijken je allemaal aan alsof je gek bent.. dan maar gek. Verse cocos is echt wel lekker hoor, mafkezen. Via Mackay zijn we naar Airlie Beach gereden, the gateway to the Whitsunday Islands. Wel jammer dat het hier al maanden niet geregend heeft en op de dag dat wij aankomen het met bakken uit de hemel komt. Nog leuker is dat het de hele week zo bleef. Airlie Beach is een beetje een feestdorpje, maar er is eigenlijk maar één straat. Niet echt spectaculair dus. En zeker niet als het regent. Het is wel mooi en zo, maar goed, dat is het bijna overal, je wordt verwend zeg maar. Om de tijd een beetje te doden zijn we iets verder naar het noorden gereden naar Bowen, fruit centrum van OZ, zie de giga mango. Ook de film Australia is hier opgenomen en dat was te merken...pff. Op de heuvel staat nu BOWENWOOD, erg orgineel en overal posters van de sterren.. nou ja, ze zijn trots, zeg maar. Het weer was hier gelukkig wat beter en Bowen zelf heeft een aantal hele mooie strandjes waar je, idd..kan vissen. Snorkelen werd geen succes, omdat het had geregend zag je echt niks. Ook hier konden we de camper gewoon aan het strand parkeren en niemand die wat zei. Perfect dus. Ook in Bowen hebben ze cocosnoten, al zijn het er nu een stuk minder...haha. Na een paar dagen weer terug naar Airlie Beach en op zoek naar de goedkoopste optie om een paar nachtjes op één van de eilanden te verblijven. We hebben
een paar dagen op een camping gestaan die vol stond met mangobomen, mango's waren nog niet rijp, wat wij heel erg jammer vonden (gratis en heel lekker), maar de kakatoes maakt het niks uit. En als ze er klaar mee zijn, laten ze m op je auto vallen.. Na wat zoeken op internet en na dat we alle informatie punten waren afgegaan hadden we wat gevonden. Hook Island is het op één na grootste eiland van de Whitsundays. De eilanden groep bestaat uit 74 eilanden en zijn uiteraard zo toeristisch als de pest, maar ze behoren dan ook tot de mooiste van OZ. Op Hook Island is maar één resort en er werd ons verteld dat het nou niet bepaald bijzonder is, erg basic blablabla. Luxe zijn wij inmiddels niet meer gewend, dus basic is voor ons prima. We kregen 4 nachten voor de prijs van 3, dus dat was wel lekker. Na een ritje in een priveboot kwamen we bij het resort aan en bleek hetgene wat ze ons verteld hadden een understatement. Basic is zeker, maar dat is niet zo erg.. Wel jammer van de dooie kikker op de vloer, de camping keuken die nog nooit is schoongemaakt, het gebrek aan tegels op vloer in sommige douches, het complete gebrek aan sloten op de deuren van de wc's, het niet aanwezig zijn van zeep in de zeephouders, de gordijnen die van de muur af flikkeren als je er boos naar kijkt, de veranda die half uit elkaar valt als je er op loopt, etc... Echt een pareltje dus.
Maar goed.. wij maken overal het beste van, dus ook hier. Nu is het eiland zelf echt mooi, maar echt echt. Toen we aankwamen op het eiland zagen we gelijk tientallen vissen in alle kleuren en maten, we konden niet wachten om daar te snorkelen en te vissen, maar toen liepen we de pier op, hangt daar gelijk een bord, met daarop natuurlijk de tekst: No Swimming, No fishing, No Spearfishing Etc..Maar goed, geen gemok want het koraal ligt een paar meter van het
strand en heel veel visjes zijn ook daar te vinden. Weer een paar roggen gezien, en een schildpad. We wilden heel graag een visje vangen, maar op alle legale plekken was dit best lastig, je hebt veel koraal, dus je kan niet met lood vissen en je hebt heel veel stroming, waardoor dobbers ook niet echt lekker werken. Maar op de illegale plek kun je wel veel visjes vangen! Helaas moet je daar heel sneaky vissen, dus geen hengels, daarvoor in de plaats had ik een paar handlijntjes gemaakt. Van alles gevangen en Ivette kreeg het voor elkaar om een Napoleon vis aan de haak te krijgen. Die is dus bijna anderhalve meter lang en weegt zo'n 20 kilo, echt een knijter! We hebben m niet boven water kunnen krijgen, maar we hebben m wel van heel dichtbij kunnen bekijken, en dat met een handlijntje, niet slecht gedaan! De jongens van het 'resort' hadden ons verteld dat als je in het donker daar gaat vissen er niemand is die je lastig komt vallen, dus dat leek ons een heel goed idee! Wij de spulletjes gepakt, maar we hadden onze zaklantaarn in de camper laten liggen. Not very bright.. We hadden echt alles meegenomen naar het eiland, bestek, pannen, onze eigen koffie en thee, zelfs yahtzee..maar geen zaklamp. Het is ongeveer 10 minuten lopen naar de pier maar we hebben het niet gehaald. Na drie minuten lopen zijn we omgedraaid en hebben we ook gelijk besloten om nooit meer in het donker zonder zaklamp door de bush te lopen. Maar waarom zijn jullie in één keer van die mietjes geworden, hoor ik jullie al denken..nou, dat zal ik zeggen. Ik liep voorop en Ivette vlak achter me. Je hoort overal geluiden, maar daar let je niet op want het stikt van de beestjes en vooral kleine hagedissen. Ik kijk toevallig naar beneden en zie dat ik mijn voet echt letterlijk naast een slang zet. En met letterlijk bedoel ik ook echt letterlijk. 2 cm. naar rechts
en ik had op m gestaan. En nee, het was geen kleintje. Dik twee meter en zo dik als een onderarm...get the picture?? Je doet opeens een heel raar dansje kan ik je vertellen. Ik vind slangen altijd gaaf en interressant, maar niet als ik er bijna op sta, in het donker. We weten niet wat voor soort slang het was, maakt voor de schrik ook niet echt uit hoor haha. Anyway, hij besloot dat ik niet de moeite waard was en ging op z'n gemakkie weg, geen agressie, no fuss.
Toch hebben we ons vistripje maar gecancelled...volgende keer moeten we dus de zaklamp niet vergeten...Wat ook wel geinig was, je hebt hier overal grote varanen lopen en die eten alles wat ze pakken krijgen. De genieën bij hetresort hebben buiten vuilnisbakken staan die afsluitbaar zijn. Slim dus. Maar wat niet zo slim is is dat ze in de deksel een gat hebben gemaakt wat precies groot genoeg is voor een varaan...drie keer raden. Elke keer als er iemand wat in had gegooid zaten die beesten erin, haalde alles eruit en gooide het overal neer. Wij hadden steaks meegenomen maar op de laatste avond besloten om die toch maar weg te gooien, zagen er niet heel lekker meer uit zeg maar. De volgende ochtend liep ik voorbij de vuilnisbak en daar kwam de varaan uit stormen met een steak, maar hij schrok zo dat 'ie m in één keer naar binnen wou werken wat niet helemaal lukte, hij bleef maar slikken, echt te grappig. Nadat we terug zijn gekomen van Hook Island zijn we richting Townsville gereden om een kabouter op te halen. Wij waren op tijd en zij ook, dus dat was mooi. We hebben een slaapplek geregeld en zijn de volgende dag gelijk maar weer naar een eiland gegaan, Magnetic Island deze keer. Uiteraard weer mooi, en we hebben met z'n drieen een lijntje uit gegooid en je raadt t nooit, maar we hebben allemaal een visje gevangen! Ja opa, echt waar, je dochter heeft voor het eerst in haar leven een vis gevangen! Na een lekker dagje relaxen gaan we zo lekker eten en als ze (kabouter) wakker kan blijven misschien ook nog een potje yahtzee, verplichte kost voor reizigers haha.

Iedereen heel erg bedankt voor de kadootjes, kaarten, brieven, etc. echt heel tof, muchas gracias!!!

G'day mates!

The good life..

Muy buenas allemaal vanuit.. jaja.. nog steeds het zonnige Australië!

Goed, waar waren we gebleven? Cleveland.. Het is alweer even geleden, dus hoog tijd voor een nieuw vehaaltje:

In Cleveland hebben we de rest van de middag lekker relaxed gedaan om bij te komen van het whale watching, aangezien het best indrukwekkend was. Daar hebben we dan ook één nachtje wild gekampeerd tegenover de Mac die 24 uur per dag open is, dus opa de Wit.. geen paniek, ik heb mijn belofte niet verbroken! We waren echt niet alleen! De Mac is by the way in korte tijd onze beste vriend geworden. Gratis internet en schone wc's! Len kwam die middag met het idee om de volgende dag naar North Stradbroke Island in Moreton Bay bij Brisbane in de buurt te gaan.Het leek mij een cool idee, je kon daar surfen, schitterend snorkelen vanwege de heldere zee en we konden weer douchen en onze kleertjes wassen, omdat we daar op een camping zouden gaan staan. Zo gezegd, zo gedaan. Om 6 uur 's ochtends ging ons biologische wekker af, dus stonden wij al vrij vroeg op de ferry te wachten. Rond 11 uur kwamen we aan op het eiland en alweer een stukje paradijs. Witte stranden, heldere zeeën en.. veel haaien.. SLIK.. daar moet ik dan tussen surfen? Yep, natuurlijk wou Len al een paar uur later op zoek gaan naar een surfplank, zodat we de volgende ochtend op de golfjes konden gaan spelen. Ik heel stoer meelopen en inderdaad een paar uur later kwamen we met een plankje terug op de camping waar het trouwens super was. We stonden echt heel relaxed, we hadden een plekje waar niemand anders stond, precies aan het strand. Die middag hebben we een beetje rond gelopen en gingen we redelijk op tijd ons nestje in, want volgende dag zouden we ook weer vroeg opstaan om in het water te spelen met onze boot. Helaas! De zee was zo glad als een spiegel, dus vette pech voor ons. Wij van strandje naar strandje gereden op zoek naar golven, maar we hadden geen geluk.. dachten wij, want toen we de hoop hadden opgegeven leek het beetje bij beetje toch te komen op ons eigen strandje! Whoehoeee! Daar gingen we dan! Len heeft het al eerder gedaan, maar ik had nog maar één les van twee uurtjes gehad, dus dat was erg wennen. De golven waren nu een stuk hoger, we hadden een plank wat een maatje kleiner was en minder drijfvermogen had. Ik flink oefenen en yessss.. daar ging ik dan, mijn eerste 'echte' golf! Het geeft echt wel een kick, zo gaaf! Len heeft uiteraard ook een aantal mooie golfjes gepakt. Uitslover. Volgende dag hadden we helaas een minder actieve dag, het regende namelijk en als het hier regent dan regent het hard ook. Voor ons betekent het dan binnen zitten in ons campertje. Nou is dat niet zo erg, maar na een paar sudoku puzzeltjes te hebben gemaakt en zes keer hetzelfde level op de ds te hebben gespeeld, mocht het van ons toch wel weer droog worden, maar dat werd het natuurlijk niet. Einde omschrijving van die glorieuze dag! Next day: DROOG! EN ZONNIG! Blue Lake stond op ons lijstje, dat is een meer met helder water wat midden in de bush ligt met een wandelingetje van zo'n 3 km door de bush natuurlijk. Het was erg mooi, alleen jammer dat je weer 3 km in de hitte terug omhoog moet lopen. Daarna zijn we naar de andere kant van het eiland gereden, we hadden gelezen dat je daar schitterend kon snorkelen, dus was dat ook onze bedoeling. Wij daar aangekomen en een praatje gemaakt met de jongens die daar stonden te vissen, die vertelden doodleuk dat daar nogal veel haaien voorbij kwamen. We hadden ook gelezen dat er een safe swimming zone was, maar dat bleek een stukje van 20 bij 20 te zijn met netten eromheen, wat betekent dat er ook geen visjes waren en dan is de lol van snorkelen er snel van af. Dan maar een romantisch wandeling langs het strand maken en genieten van de mooie natuur om ons heen, Len? Len vond dat een goed plan totdat we iets teveel van de natuur kregen te zien.. en geloof me, mooi was het niet! Een gestoorde hippie kwam vanuit z'n tent naar buiten rennen. Naakt. Met een stijve tokus. Goed, snel proberen te verwerken en naar het volgende onderwerp.. Dinsdag Vertrokken we weer terug naar Brisbane, daar hebben niet veel bijzonders gedaan, maar ik had wel een mooi vooruitzicht! Namelijk met koala's kroelen! Ja, ik ben echt helemaal verliefd op die beestjes en ik had tegen Len gezegd dat ik hier niet weg zou gaan voordat ik met een koala had gekroeld. Nou weet ik dat onze vankantie in Australië nog wel even duurt, maar ik kon gewoon niet langer wachten en aangezien ze in Brisbane het grootste koala opvangcentrum hebben, wou ik dat absoluut niet missen! Volgende dag heb ik dat dus ook gedaan. Zo lief! Ik wou echt serieus dat ik zo'n beestje mee naar huis mog nemen.Het is een sanctuary, dus geen zoo, wat betekent dat er ook koala's zijn die vrij rondlopen of eerder in bomen hangen. Er waren niet alleen koala's, ook kangaroos, wallabies, reptielen en emoes liepen daar vrij rond! We waren de kangaroos aan het voeren en omdat een emoe dat ook wist, vond hij het wel zo fijn om ons te achtervolgen. Best wel even slikken als zo'n groot beest met zo'n grote snavel die de hele tijd open staat achter je aan loopt, echt behoefte om te voeren hadden we dus niet. Gelukkig kwamen er drie bejaarden die die behoefte wel hadden tot groot vermaak van ons, aangezien het aardig pijn deed gezien hun reacties.. hahaha.. prachtig! Maar goed, kangaroos voeren was geweldig en nu was het hoog tijd om Len een plezier te doen. Ze hebben in dit park namelijk ook een klein reptielengebeuren met jawel een paar slangetjes. De grootste 6,5 meter en de kleinste iets van één
meter en ook daarmee mog je kroelen. Met een python om precies te zijn, niet giftig en zelfs ik vond 'm eigenlijk best lief, zo lief dat ik hem ook heb aangeraakt, maar knuffelen.. mwah.. nee, dat ging mij net iets te ver, doe mij toch maar een koala. Len had wel liever een slang en daar heeft hij ook mee geknuffeld. Vanuit de sanctuary zijn we naar Bribie Island gereden en hebben we daar 3 dagen op een camping gestaan, wat echt wel leuk was. Len had een nieuw hengeltje gekocht en daar wou hij ook heel graag gebruik van maken. Daarom hebben we daar ook een bootje gehuurd waarmee we de hele dag konden vissen. Ik had trouwens ook m'n eigen hengeltje, maar niks gevangen. Len wel, hij had een paar keer een grote Flathead beet, maar helaas lieten die op het laatste moment weer los. Ach, we hebben lol gehad die dag en daar gaat het uiteindelijk om. De dag daarop hebben we besloten weer verder te gaan. Wij spullen gepakt en richting de Glass House Mountains gereden. Het zijn zeven bergen (vroeger vulcanen) en is een beetje Jurassic Park achtig. Natuurlijk wilden we heel graag in één van hen een wandeling maken, maar Len wou de zwaarste route nemen.. of course. Beneden stond al aangegeven dat je deze route mocht beklimmen als je een ervaren klimmer was. Nu weten de meeste van jullie dat we in Nederland zo'n 2 keer in de week gaan klimmen, dus no worries! Het begon met een stevig wandelngetje berg op, beetje over de rotsen springen en dachten: dit is wel erg makkelijk voor een ervaren klimmer.. totdat we aankwamen op het punt dat je met
je handjes moest gaan klauteren. Het was niet helemaal verticaal, maar het zat er niet heel ver van af en oh ja, er hingen geen touwen wat ik echt niet begrijp, want je hoeft maar één verkeerde stap te zetten en daar ga je. Maar goed, wij omhoog. Na de eerste 10 meter 'echt' klimmen had je een soort plateautje waar je kon zitten, je bent dan op ongeveer 200 meter en hebt dan een heel mooi uitzicht. Nou was ik tijdens het klimmen erg enthousiast en was blij dat ik eindelijk aan het rockclimbing was, maar toen ik daarboven stond en ik naar beneden keek, kwam ik tot ontdekking dat ik toch wel een beetje hoogtevrees heb. In de hal met touwen? Prima. Op de berg zonder touwen? Niet zo prima. Natuurlijk wou Len nog verder omhoog en ik wou het ook wel proberen, maar was er niet zo zeker van. Na een paar stapjes naar boven heb ik toch maar tegen Len gezegd dat hij maar alleen moest gaan, want ik zag het eerlijk gezegd niet zo zitten zonder touwen. Je moet je toch kunnen concentreren op wat je doet en als je last van hoogtevrees hebt lukt dat gewoon niet, het leek mij dus niet zo verstandig en heb ik op het plateautje zitten wachten. Ik heb gelukkig niks horen vallen en na een half uurtje was hij weer terug. Het was leuk zei 'ie.. eikel. Zoals jullie wellicht wel weten zijn er hier in OZ nogal vaak bosbranden en toen wij in ons bootje zaten te vissen konden we in de verte een aardig brandje zien en ruiken. Achteraf bleek dit in de Glass House Mountains te zijn geweest, toen we boven op de berg waren kon je het gebied zien waar brand was geweest. Echt zonde, en nog veel groter dan je in eerste instantie denkt. Als je je dan realiseert dat er 50 van die bosbranden zijn, begin je een beetje te begrijpen hoe groot dat probleem hier is. Anyway..we gaan weer verder. Na het o zo leuke klimmetje zijn we naar Noosa gereden, een verzameling dorpjes in een heel mooi gebied, vol groen, rivieren en meren. Dus weer veel moois gezien en veel gevist, niet zonder resultaat maar helaas wel allemaal net onder de maat om mee naar 'huis' te nemen. Nu kun je overal 20 dingen doen die gaaf zijn, maar helaas is OZ echt niet zo goedkoop..een half dagje vissen op het reef met een boot is gewoon 130 dollar de man, jetskieen 60 dollar per half uur! etc.. Nu denken jullie allemaal, maar dat valt toch best mee? Is ook wel zo, als je er 4 weken zit doe je alles, maar in ons geval moet je gewoon soms dingen laten liggen. En dus na heel wat uurtjes vissen, geloof me het is echt geen straf, zijn we vertrokken uit Noosa, maar wat een omgeving! Volgende bestemming: Hervey Bay. Onderweg naar Hervey Bay zijn we in Tin Can Bay gestopt en hebben we daar wilde dolfijnen gevoerd! Het zijn er vier, ze komen bijna elke ochtend rond een uur of 8 naar de kant om gevoerd te worden en dat hebben wij dan ook gedaan. Echt zo cool! In Hervey Bay zelf hebben we niet veel boeiends gedaan, maar omdat ik de volgende dag 29 jaartjes zou worden, wou Len wat leuks gaan doen. De grootste attractie daar is Fraser Island dus gingen wij een tour boeken. Die gozer had wat problemen met het systeem dus gingen wij eerst boodschapjes doen en toen we terug kwamen om alles af te ronden en te betalen stond len al buiten het dak vast te zetten en ik stapte uit de camper en deed m op slot. Alleen lagen de sleutels er nog in. DAS JAMMER!
Wij hebben allebei heel weinig ervaring met het inbreken in auto's (echt waar) maar gelukkig was die gast bij wie gingen boeken een ex- copper die wel vaker auto's had opengemaakt.
Na een half uurtje zweten was 'ie weer open en hebben wij weer wat geleerd. Mocht er geen werk voor ons zijn als we terug zijn..hahaha Die dag daarna zijn we naar Fraser Island
gegaan! Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld met een bizar eigen ecosysteem. Het is circa 125 km lang en gemiddeld 15 km breed, maar desondanks zijn er 5 verschillende soorten bossen (regenwoud, eucalyptusbos, bos met bomen, etc.), talloze meren en zelfs stukjes woestijn. Ons dagje begon met een wandeling door de regenwoud waar van alles leeft, 18 soorten slangen (waarvan 6 de dodelijkste ter wereld zijn), ontelbaar veel soorten vogels, hagedissen en spinnen. Vanuit het regenwoud zijn we naar het 75 mile beach gereden, een schitterend strand met uitnodigend uitziende zee waar je toch echt niet in mag zwemmen. Ietsmet haaien en stroming.. Halverwege kom je uit bij Eli Creek, Eén van de vele stroompjes op het eiland, zo helder als kraanwater en zo koud als een ijspegel. Je kan er in plassen, maar iedereen weet dat jij het bent. Na wat rond spartellen was het terug in de 4WD naar de Moheno, een schipwrak met een lang verleden (wikipedia voor degene met interesse, nee niemand?). Een stukje verderop heb je de Coloured Sands (het eiland is gemijnd voor diverse mineralen), naam spreekt voor zich. Ter afsluiting van de dag hebben we in Lake Mckenzie gezwommen. Kijk naar de foto's en oordeel zelf. Kortom het was een hele bijzondere verjaardag! Eén om nooit meer te vergeten. Trouwens, thanks voor alle felicitaties via de telefoon, mail, etc. Helaas kan ik niet iedereen persoonlijk bedanken, maar lief dat jullie aan me gedacht hebben.

Momenteel zijn we in Bargara waar we, zoals gewoonlijk, lekker relaxen.. zwemmen, vissen en genieten van het zonnetje!

Lenny en Ivette

Foto's

Nu nog een espresso apparaat..

The story continues.. Na onze aankomst in het gezellige Sydney hadden we maar 1 ding in onze gedachten: SLAPEN! Dus dat hebben we dan maar gedaan haha.. en wel midden in het centrum. Heel gezellig met veel kleine restaurantjes, barretjes en heel veel chinezen, het leek China wel.. denk ik. Ik zou het eigenlijk niet weten, want we zijn er niet geweest grrrr. Maar niet meer zeuren. Zo. Na 2 nachten in onze suite, lees: kleine donkere kamer met bed en privé nog kleinere badkamer, zijn we verhuisd naar Bondi Beach. In die paar dagen in het centrum zijn we alleen maar bezig geweest met de toerist uithangen. Naar het Opera House, de Harbour Bridge, door winkelstraten en parken, eten aan de haven en natuurlijk naar het aquarium en het Wildlife World gebeuren. We hadden een weekabonnement op het openbaar vervoer genomen, echt ideaal, je kan met de bus, trein en ferry en je komt overal heel gemakkelijk.
Dat waren dus wel best een paar relaxte daagjes, maar we hadden een zware taak voor handen, namelijk op camperjacht! Na dat we verhuisd waren naar Bondi Beach zijn we officieel van start gegaan. Vol goede moed deden wij ons laptopje open en struinden wij het internet af op zoek naar ons home away from home. Na een paar mailtjes belletjes kregen we de hele tijd dezelfde reactie: Sorry, is al weg! Wij langs dealers in Sydney, maar ook die hadden niet wat wij wilden en waarschuwde al dat het niet makkelijk zou worden. We zijn ook nog langs hostels gegaan om daar naar advertenties te kijken, maar tenzij je een massage wil van Natasja kom je daar ook niet verder. Terug naar internet dan maar. Na lang zoeken, mailen en bellen hadden we uiteindelijk twee kandidaten gevonden, alle twee busjes met pop-top, oftewel het dak kan omhoog en dat is best wel prettig als je er 6 maanden in moeten slapen, eten, koken, tandjes poetsen en bedtijd verhaaltjes in moet vertellen. We zijn bij alle twee wezen kijken, and bare in mind, ze zijn 23 jaar oud, dus we verwachtten echt geen hippe bakken. De eerste viel heel erg mee, was heel netjes van binnen en buiten, alles deed het en de indeling was zoals wij het wilden, ruime lounge met open keuken en kingsize bed..haha. Toen naar de volgende en die was echt afgetrapt, op de foto's zag 'ie er heel netjes uit, maar in real life was het een aardige domper. Overal roest en vuil, de helft deed het niet en de motor kon niet starten, want de oliepeil meter was die ochtend afgebroken. Echt een pareltje dus.. uhum. Nu hadden we dus eigenlijk nog maar één keus. Camper numero uno! Wij gebeld naar die mensen en een afspraak gemaakt om naar een garage te gaan om 'm technisch na te laten kijken, geen slechte move als er bijna 3 ton op de klok staat. Maar het was allemaal goed nieuws en hebben wij dus besloten om 'm te kopen.Tadaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!

Maar we zijn er nog niet. Wij waren in Sydney, dat is in New South Wales en elke staat heeft z'n eigen nummerborden. Onze camper, je raadt het al, heeft geen nummerbord uit NSW, maar uit ACT (Australian Capital Territory), een heel klein staatje zo'n 300 km ten zuiden van Sydney en ja, wij moesten daar naar toe om de camper op onze naam te zetten. Spullen pakken en gaan dus, maar wel aan de linkerkant, ook even wennen! Gelukkig was Tom-tom er ook om een handje te helpen, maakt het echt zo makkelijk. De reis daar naar toe was een voorproefje van de schoonheid van Australië, het werd alsmaar groener en groener en warempel, daar waren de eerste kangoeroes in de verte! Echt gaaf! Helaas werd het steeds kouder, nogal drastisch eigenlijk.. de donderdag voor ons vertrek Bondi Beach en 30 graden, aankomst in Canberra op vrijdag maar 15 graden en regen, oh joy.. papieren geregeld en toen op zoek naar onze slaapplek voor onze aller eerste nachtje in de camper!

Nu is Act echt heel mooi, veel bergen en bossen en natuurlijk veel kangoeroes maar helaas is het ook koud. En regenachtig. Had ik al gezegd dat het koud is? We moesten toch ergens slapen en na wat zoeken in de lonely planet vonden we een national park op 50km rijden. Het was ongeveer half zes en het begon al te schemeren, ja vonden dat ook een beetje vroeg maar klagen heeft weinig zin. Nu lijkt 50km niet zo veel maar als je in een 23 jaar oude camper vrij steil ( in z'n 2, anders kom je er niet) de bergen in moet, doe je er toch best lang over, dus tegen de tijd dat wij aankwamen op onze bestemming was het best al wel donken. Prettig. Gelukkig waren we redelijk kapot, dus dak omhoog, snel een hapje doen en tijd om te gaan slapen. Oh ja,eerst nog even kennis maken met de Green Toilets! Klinkt leuk, maar ruikt een stuk minder... Eco toiletten zonder water, verdere uitleg nodig?? Dacht ik al... De volgende ochtend werden we om half zeven wakker met ijspegels aan onze neusjes, ok dat is overdreven maar warm is anders, trus me. Deurtje open en WAUW!! Zolas gezegd, ACT is prachtig. Super uitzicht, vogels overal in alle kleuren en geluidsniveaus en een hele mooie camper...haha wandelschoentjes aangetrokken en het park in gelopen op zoek naar wildlife, ik had al twintig keer tegen Ivette gezegd dat je af en toe stil moet staan en om heen moet kijken, omdat je anders nooit beestjes ziet en we zijn nog niet van de campground af of de kangoeroes springen al om ons heen, daar gaat mijn geloofwaardigheid... Maar wel heel gaaf, zo dichtbij! Wel koud, onverwacht he? Gelukkig regende het ook, dat scheelt dan weer. Daarna zijn we in nog een national park geweest ten zuiden van Sydney, ook prachtig natuurlijk,
maar de weersverwachting was voor heel de komende week bagger. Toen kwam ons besluit om de jacht nogmaal te openen: deze keer op de zon! Op naar Brisbane ( het is maar iets van 1000km naar het noorden)! De eerste 500km hebben we continue regen gehad, maar daarna kwam heel voorzichtig het zonnetje tevoorschijn. In Coffs Harbour besloot Lenny bij een strandje te stoppen en dat was een uitstekende beslissing! Je kon van baai naar baai wandelen en behalve dat het een schitterend uitzicht was, hadden we achter ons een stuk of 15 kangoeroes en voor ons in de zee een stuk of 30 dolfijnen..nog eens WAUW!! Zo kicke! Die dag zijn we van strand naar strand gegaan (allemaal in hetzelfde national park) en zijn geeindigd in Minnie Waters. Om in Minnie Waters te komen rijd je 30km lang door het bos heen..en dan? Dan ben je in één van de mooiste plekken waar we tot nu toe geweest zijn. En helemaal alleen. Kilometers strand met aansluitend bos/jungle en niemand te zien..perfect gewoon! Om de dag leuk af te sluiten besloot Ivette dat het hoog tijd was voor een vuurtje..klein pyromaantje!! hahaha. Zo gezegd, zo gedaan. Twee bussen deo, twee tubes desinfectiemiddel (alcohol gel eigenlijk) en een pleerol later hadden we vuur, het hout was een beetje nat. Misschien bij de supermarkt toch maar wat aanmaakblokjes halen, Lenny?? Trouwens..het was niet meer koud!

Volgende ochtend zijn we richting Byron Bay vertrokken. We hebben toen een camping aan zee gevonden en zijn daar twee nachten gebleven. Dat het ook daar mooi is hoeven we niet meer te zeggen, dat is ondertussen vanzelfsprekend. Maar je kan hier ook een aardig potje surfen en daar werd het dan ook hoog tijd voor! Wetsuits aan, hoop zonnenbrand op, heel stoer kijken met je leerlingplank (lees boot) en op naar het strand. Ik kon al een beetje surfen maar voor
Ivette was het nieuw en spannend, geloof me maar, ze was echt wel zenuwachtig haha. Maar na een korte uitleg en een beetje oefenen op het strand was het tijd om het water in te gaan, op haar plankje te gaan liggen en peddelen maar! En natuurlijk gewoon gelijk staan met een blik van, pff..echt makkelijk. Maar na twee uurtjes in het water geweest te zijn (toegegeven, ze deed het echt heel goed) was ze vooral moe! Ik ook trouwens, was vergeten hoe zwaar surfen op een beachbreak was.. Maar al met al een gave dag. Maar bijna elke dag is gaaf want de dag daarna gingen we walvissen kijken en die hebben een aardig showtje gegeven! We vertrokken vanaf een rivier en daar zagen we al heel snel een paar dolfijnen, altijd leuk! Maar na een minuut of 20 op zee zagen we in de verte de walvissen en dat maakt echt wel indruk als ze breachen (uit het water springen)! 15m walvis komt er uit zetten alsof íe een blikje redbull te veel op heeft zeg maar. In totaal hebben we 8 walvissen gezien, waaronder 1 kalf met z'n moeder. Die bleven in de buurt van de boot en het kleintje (5 meter) was continue aan het breachen, echt tof. Je kan er echt uren naar kijken, en als je je omdraait zie je alweer dolfijnen en daarna ook nog een schildpad. Al met al weer een leuk dagje, we hebben ze wel eens slechter meegemaakt zeg maar. Daarna weer in de camper gesprongen en op naar Cleveland waar we nu zijn.

Dit was m dan weer vanuit zonnig (godzijdank) Australië, jullie weten bijna alles weer. Bedankt voor alle leuke reacties, hou vol!! hahahaha

Kus

p.s.: foto's komen later.. accu is bijna leeg!

What goes up must come down...

Zo dan, ons eerste reisverhaal vanuit de andere kant van de wereld. Een verhaal met een onverwachte wending, pijnlijke billetjes en 2 hele gare vermoeide reizigers. Maandag ochtend gingen wij rond 10:15 van huis en we hadden er zin in!! Nu gezellig een bakje koffie gedaan te hebben met de mamma's en de pappa's was het dan toch tijd om in te checken (elektronisch inchecken mislukte, let op dit word een trend) en afscheid te nemen, en richting de gate te lopen. Onze eerste vlucht die dag ging prima, we waren er ver voor schema maar er was geen plek om te parkeren, dus half uurtje wachten. Door naar de transfer balie en dan op naar China!! Jaja dat dachten we ja, maar toen we daar aankwamen keek de baliemedewerker ons aan en zei: You don't have a visa for China?? Off course not, zeiden wij, beetje lachend..Then you're not going, zei ze, helemaal niet lachend. Slik. eh exuse moi?? Naar een andere balie, andere mevrouw en die vertelde ons dat degene waar wij de tickets hedden geboekt verantwoordelijk zijn om ons te informeren, dus zij bellen naat world ticket centre maar zeiden uiteraard, het staat ergens op je ticket dat je dat zelf uit moet zoeken. En dat klopt ook wel, het jammere is, voor OZ vragen ze het wel, want dat kunnen ze regelen, dus op verdienen, en China niet, so why ask...Het was nu 16:30 NL tijd. We kregen in eerste instantie 2 opties. 1; terug naar amsterdam en dan proberen alsnog wat te regelen. Niet echt aantrekkelijk. 2; in London blijven en naar de Chinese ambassade gaan om daar wat te regelen, vertrek mogelijk vanaf woensdag op z'n vroegst. Niet echt aantrekkelijk. En toen kwam optie 3 plotseling voorbij, skip China en vlieg direct naar sydney met een tussenstop in Bangkok. Nou doe die dan maar, zeiden wij. Vertrektijd 11:00 NL tijd. dus nog 5,5 uur wachten. Het went.

We mogen het vliegtuig in, alles goed, best wel goeie zit, eigen schermpje met films muziek etc, best wel vol te houden. Ondertussen zijn we best wel gaar en na een filmpje vallen wein slaap, in slaap gewiegd door de redelijk aanwezige turbulentie. Na een uurtje of 10 vliegen zijn we in Bangkok, nou ja, in.. meer erboven want we hebben net de eerste poging gehad om te landen en het halve vliegtuig zit stijf in z'n stoel, het schijnt een beetje te stormen en de turbulentie is best wel indrukwekkend, het oma'tje die naast lenny zit heeft t niet meer, zit zachtjes in zichzelf te bidden en als lenny niest vliegen er gelijk een paar oma'tjes uit hun stoel. Een tweede poging wordt nog ondernomen maar het zelfde resultaat. Dus wijken we uit naar een ander vliegveld. Landen geen probleem, alleen lijkt het compleet verlaten en dat klopt ook wel een beetje. Er is geen grondpersoneel, niemand weet wat en om de 20min. krijgen we tehoren dat ze nog steeds niks weten. Uiteindelijk komt de nieuwe crew richting ons vliegtuig, maar schijnbaar is het lastig rijden in Thailand als het regent. Dus 5 uur later dan gepland stonden we op het goeie vliegveld, nog steeds in Bangkok. Iedereen er uit, paspoort controle en er weer in, echt nuttig tijdsverdrijf. Weer een uur verder en we gaan dan toch echt richting Sydney, gelukkig is de turbulentie er ook gewoon weer..Na wat een eeuwig durende vlucht leek zijn we in buurt van Sydney en dus gaan we landen!!! Oh nee.. Want er is een zandstorm. Dus nog maar een paar rondjes vliegen. En dan proberen te landen, we waren goed onderweg, wel een beetje ruig maar hey, we zijn wel wat gewend ondertussen, zeggen ze, nee toch niet want we zien niks..Fuck you zeg! Letterlijk 5 sec. later zeggen ze, oh ja we zien toch wel wat..boem pats ho en staan.

Welcome to Sydney!!!

Na dik 40 uur onderweg te zijn geweest zijn wij kapot, moe en hebben behoefte aan een douche en schone onderbroek. Een bed zou ook fijn zijn. Een paar uur later hebben we dit allemaal geregeld en zijn wij in een hele gavestad met een relaxte vibe, op zoek naar het volgende avontuur.

Bye bye feestje

Vele van jullie hebben het mee mogen maken (en zeker ook gevoeld).. ons afscheidsfeestje. Bijna iedereen van onze vrienden en familie was aanwezig, het was super! Wel jammer dat we niet met iedereen een beetje fatsoenlijk hebben kunnen kletsen, maar in ieder geval iedereen bedankt voor jullie komst, jullie hebben ons feestje onvergetelijk gemaakt. Ook bedankt voor alle cadeautjes en sponsoring.. haha. Ook willen we Marco, Bianca, Iris en Pieter nog even speciaal bedanken voor een heerlijk en vooral erg gezellig verrassingsetentje , dankzij hun hebben wij een uur rond gereden, geblinddoekt en al om uiteindelijk van Zwijndrecht naar H.I. Ambacht te komen (ca. 10 minuten fietsen). Voor de rest zou ik zeggen, bekijk de foto'sen wees mild met commentaar geven.. uhum..